Kazimierz Serwa
Kazimierz Serwa, także jako Marian Serwa[1] (ur. 29 maja 1908 w Krośnie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – nauczyciel, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu armatek przeciwpancernych |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę) |
| Późniejsza praca |
nauczyciel, kierownik szkoły |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn Jana. Został nauczycielem. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934. Został przydzielony do 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W ramach tej jednostki w 1937 odbył ćwiczenia wojskowe rezerwistów na stanowisku dowódcy plutonu armatek przeciwpancernych. Od 1937[2] do 1939 był nauczycielem geografii i kierownikiem szkoły w Strachocinie.
Wobec zagrożenia konfliktem, w sierpniu 1939 został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 22 Dywizji Piechoty Górskiej w ramach Armii „Kraków”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[3], skąd przesłał do żony w Krośnie pocztówki z 11 października i 3 grudnia 1939[4]. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.
Jego żoną była Julia, także nauczycielka, z którą miał syna Janusza[5]; zamieszkiwali przy ulicy Pierackiego w Krośnie.
Upamiętnienie
edytuj.jpg)
Symbolicznie został upamiętniony na grobowcu swojej żony Julii Serwy-Kozub (1913-1990) i jej ojca Piotra Kędzierskiego (artysta rzeźbiarz) na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7].
29 maja 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół im. Ignacego Łukasiewicza w Strachocinie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Kazimierza Serwę[8][9]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Jacek Chrobaczyński, Szkolnictwo i oświata. Aneks w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 697.
- ↑ Kronika wydarzeń. piotrowscy-ze-strachociny.pl. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 343. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Katyń - ocalić od zapomnienia. rzeszow.ap.gov.pl. [dostęp 2014-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 kwietnia 2014)].
- ↑ Kazimierz Serwa. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ KATYŃ...ocalić od zapomnienia. zsstrachocina.szkolnastrona.pl/. [dostęp 2014-04-19].
- ↑ Zasadzenie „Dębu Pamięci” w Strachocinie. esanok.pl. [dostęp 2014-04-19].
Bibliografia
edytuj- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 478. [dostęp 2014-04-19].
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 32, 58.
- Kazimierz Serwa. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-19].