Wikipedia

Kazimierz Wolmer

Kazimierz Wolmer, (pisany także Walmor i Wulmer), herbu Korwin (ur. 1723 - zm. 9 września 1807) – Kasztelan grodzieński, marszałek grodzieński, komisarz komisji porządkowej cywilno-wojskowej województwa trockiego powiatu grodzieńskiego w 1790 roku[1], poseł na Sejm Wielki.

Kazimierz Wolmer
Herb
Korwin
Rodzina

Wolmerowie herbu Korwin

Data urodzenia

1723

Data i miejsce śmierci

9 września 1807
Grodno

Ojciec

Edward

Żona

Anna Chlewińska

Dzieci

Leonard Kazimierz,
Józef,
Ignacy,
Jan

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Sprawowane urzędy edytuj

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów edytuj

Deputat na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego edytuj

  • 1771/1772 z powiatu grodzieńskiego
  • 1777/1778 z powiatu grodzieńskiego, obrany wicemarszałkiem
  • 1782/1783 z powiatu grodzieńskiego
  • 1792 z powiatu grodzieńskiego

Życiorys edytuj

Zapewne do Grodna przybył z Inflant. Już w 1750 roku pojawia się na sejmiku grodzieńskim (obok Ludwika Wolmera – zapewne brata)[9] i odtąd nieprzerwanie działa w przestrzeni życia publicznego przez ostatnie półwiecze istnienia Rzeczypospolitej[10].

Pięciokrotnie wybierany posłem na Sejm przez sejmik powiatu grodzieńskiego. Członek konfederacji 1773 roku[11]. Jako poseł grodzieński na sejmie rozbiorowym 1773–1775 wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór, powołany do Komisji Emfiteutycznej Litewskiej[12]. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[13]. Członek konfederacji targowickiej[14].

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu grodzieńskiego[15]. Przez całe dekady był zaangażowany we wszystkie prace polityczne powiatu i jednym z bardziej wpływowych ludzi w całym Wielkim Księstwie Litewskim. W 1788 roku wraz z Aleksandrem Michałem Eysymonttem wybrany na Sejm Wielki. W roku 1793 został mianowany kasztelanem grodzieńskim, jako pierwszy i ostatni na tym urzędzie. Zmarł w Grodnie 9 września 1807 roku mając 84 lata.

Odznaczenia edytuj

Rodzina edytuj

Był ożeniony z Anną Chlewińską. Miał z nią synów Leonarda Kazimierza, oboźnego grodzieńskiego, Ignacego (ur. 1771), Józefa (ur. 1772) i Jana.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972
  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008.
  • Materiały redakcyjne "Złotej Księgi Rodów Grodzieńskich"

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy R. 5. T. II, Warszawa 1790, s. 421.
  2. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy. T. IV, Ziemia Smoleńska i Województwo Smoleńskie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, W. 2004, s. 135. W "Spisie Urzędników Inflanckich" (Kórnik 1994) nie jest wymieniony.
  3. ↑ Ibidem, s. 135
  4. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy. T. II, Województwo Trockie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, W. 2009, s. 239, 256, 271, 280-281, 319, 324, 670.
  5. ↑ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею, T. VII, Wilno 1874, s. 374, 381
  6. ↑ VL VIII, s. 528
  7. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 541.
  8. ↑ Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 347.
  9. ↑ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею, T. VII, Wilno 1874, s. 321
  10. ↑ Tamże, s. 331, 336, 348, 356.
  11. ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 561.
  12. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
  13. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
  14. ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 53, s. 465.
  15. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Wolmer&oldid=73590181”