Kiernus
Kiernus (lit. Kernius) – legendarny wielki książę litewski z dynastii Palemonowiczów, legendarny założyciel Kiernowa[1].
Miał być synem Kunasa (a przez to wnukiem Palemona) i bratem Gimbutasa. Według Kroniki Bychowca rządził Litwą Zawieljską (tereny za Wilią według orientacji wileńskiej[2]), ziemiami sięgającymi aż po Łatgalię, Dźwinę i Brasław. Jego brat rządził na Żmudzi. Okres rządów braci charakteryzował się brakiem konfliktów wewnętrznych[3].
Według Kroniki Bychowca Kiernus miał wymyślić nazwę Litwa, która miała pochodzić od łacińskich słów litus (brzeg) i tuba (trąba; mieli na nich grać mieszkańcy tego terenu). Z połączenia tych słów miała powstać nazwa Litusbania, z czasem uproszczona do nazwy Litwa[3].
Według kroniki Macieja Stryjkowskiego i części sylw swoje panowanie miał rozpocząć w 1040 roku. Zdaniem Adama Ignacego Naramowskiego miał prowadzić wojny z Rusinami i powiększyć zasięgu terytorialny państwa litewskiego[4].
Kiernus miał córkę Pojotę, której mężem był Żywibund z rodu Centaurów (wg innej wersji Żywibund był synem Kiernusa), w wyniku czego wladza przeszła w ręce tego rodu[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Kernius [online], www.vle.lt [dostęp 2024-07-20] (lit.).
- ↑ Jerzy Ochmański, Lituania Propria i jej zasięg na wschodzie w XV-XVI wieku.
- ↑ a b Kas užšifruota lietuvių kilmės iš romėnų teorijoje? [online], Delfi plius [dostęp 2024-07-20] (lit.).
- ↑ a b Joanna Orzeł, Przeszłość Litwy w księgach Silva Rerum XVIII wieku.