Kizeryt
Kizeryt (kiesertyt) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
| |||
| |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Inne nazwy | kiesertyt | ||
Skład chemiczny | uwodniony siarczan magnezu (MgSO4 x H2O) | ||
Twardość w skali Mohsa | 3,5 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | bardzo dobra | ||
Pokrój kryształu | słupkowy, tabliczkowy | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 2,57 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | biały, szary, żółtawy, bezbarwny | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | szklisty |
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego lekarza Dietricha G. Kiesera (1779-1862).
CharakterystykaEdytuj
WłaściwościEdytuj
Bardzo rzadko tworzy kryształy; najczęściej o pokroju krótkosłupkowym, tabliczkowym lub izometryczne (podwójna piramida). Tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych i ziarnistych. Występuje w postaci warstw i wypryśnięć w złożach soli. Jest kruchy, przezroczysty, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie (gorzko-słony smak), jest silnie higroskopijny.
WystępowanieEdytuj
Składnik morskich i jeziornych ewaporatów solnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: sylwin, kainit, karnalit, halit. Czasami powstaje w procesie ekshalacji wulkanicznej.
Miejsca występowania:
- W Polsce: został znaleziony w słupach solnych na Kujawach (okolice Kłodawy i Inowrocławia).
ZastosowanieEdytuj
- lokalne źródło soli magnezowych,
- ma znaczenie kolekcjonerskie.
Zobacz teżEdytuj
BibliografiaEdytuj
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003