Kościół św. Łukasza Ewangelisty w Świerczynie

Kościół świętego Łukasza Ewangelisty w Świerczynie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat krzywiński archidiecezji poznańskiej).

Kościół świętego Łukasza Ewangelisty

53 z 12.12.1932
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Świerczyna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Łukasza Ewangelisty w Świerczynie
Wezwanie	św. Łukasza Ewangelisty
Wspomnienie liturgiczne	18 października
Historia Data zakończenia budowy 2. połowa XVII wieku 1853 (kaplica) 1929-30 (nawa boczna)
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno cegła (kaplica i nawa boczna) Wieża kościelna • liczba wież 1 + 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 2
Położenie na mapie gminy Osieczna Kościół świętego Łukasza Ewangelisty
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Łukasza Ewangelisty
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół świętego Łukasza Ewangelisty
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego Kościół świętego Łukasza Ewangelisty
51°55′18,9″N 16°45′36,1″E

Jest to świątynia wzniesiona w 2 połowie XVII wieku. Ufundowana została przez kasztelana lądzkiego Wojciecha Skarbka – Malczewskiego i Jana Daleszyńskiego. Kościół był remontowany razem z rozbudową prezbiterium w 1731 roku dzięki staraniom Stanisława Malczewskiego. W 1853 roku została dostawiona murowana kaplica pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, dzięki staraniom Jana Modlibowskiego. W latach 1929–30 została dobudowana murowana nawa boczna. W latach 1965 – 66 została wykonana polichromia. W 1989 roku świątynia została odrestaurowana.

Oryginalnie kościół powstał jako drewniany, jednonawowy, wzniesiony w konstrukcji zrębowej. Świątynia jest orientowana. Jej prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest trójbocznie, z boku są umieszczone: zakrystia i murowana kaplica. Kaplica w stylu neogotyckim została wzniesiona na planie pięciokąta i jest nakryta wieżyczką na sygnaturkę. Nawa boczna jest murowana. Od frontu znajduje się wieża, konstrukcji szkieletowej, dwukondygnacyjna, charakteryzująca się górną częścią węższą, mieszcząca kruchtę w przyziemiu i ozdobiona zegarem. Zwieńcza ją blaszany dach hełmowy z iglicą. Świątynię nakrywa dach dwukalenicowy, pokryty blachą, na dachu jest umieszczona czworokątna wieżyczka na sygnaturkę. Zwieńcza ją daszek namiotowy z latarnią i chorągiewką z datą „1731” i inicjałami fundatora „WSM”. Wnętrze nakryte jest płaskim stropem, z kolei kaplicę nakrywa strop krzyżowy. Chór muzyczny jest podparty dwoma kolumnami, znajduje się na nim barokowy prospekt organowy wykonany w 1 połowie XVIII wieku. Parapet o prostej linii ozdabiają malowidła z 9 wizerunkami Świętych. Belka tęczowa z Grupą Pasyjną powstała około połowy XIX wieku. W stylu późnobarokowym zostały wykonane: ołtarz główny i dwa boczne, ambona (ozdobiona rzeźbami czterech Ewangelistów i figurą Świętego Stanisława) i chrzcielnica (podtrzymywana przez figurę anioła) z 1737 roku. W kaplicy znajduje się ołtarz z 1853 roku w stylu klasycystycznym. Dwa krucyfiksy reprezentują styl późnobarokowy. Rzeźby apostołów zostały wykonane przez Andrzeja Majchrzaka.