Kościół św. Barbary w Krakowie

	Kościół św. Barbary
	Kościół św. Barbary
	A-23 z dnia 27.04.1974
	kościół klasztorny jezuitów
	; Fasada kościoła od strony placu Mariackiego
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraków
Adres	Mały Rynek 9
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie
Wezwanie	św. Barbary
	Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	Obraz Matki Bożej Jurowickiej
Historia
Data zakończenia budowy	1338-1402
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie Krakowa Kościół św. Barbary
	50°03′40,8″N 19°56′23,5″E/50,061333 19,939861
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Barbary (niem. St. Barbara Kirche^[2]) – gotycki kościół rzymskokatolicki między Placem Mariackim a Małym Rynkiem na Starym Mieście w Krakowie.

Położony obok kościoła Mariackiego. Do kościoła od strony południowej przylega dominujący na Małym Rynku budynek kurii prowincjalnej Prowincji Polski Południowej Jezuitów.

HistoriaEdytuj

Wzniesiony w latach 1338-1402. Prawdopodobnie pierwotnie pełnił funkcję kościoła cmentarnego (plac Mariacki przed kościołem był przez wiele wieków cmentarzem parafialnym). W 1583 roku kościół został przekazany jezuitom. W tym czasie swoje kazania wygłaszał tutaj o. Piotr Skarga. Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 roku, kościół przejęła Krakowska Kongregacja Kupiecka, a w roku 1796 przejęli go bożogrobcy. Od 1874 roku ponownie kościół jest w posiadaniu jezuitów.

Budynek klasztoru jezuitów wzniesiony został w XVI i XVII wieku i, oprócz klasztornych, pełnił także inne funkcje (pod nieobecność jezuitów były tu m.in. szpital, liceum i bursa); przebudowany został w latach 1908-1909 przez Józefa Pokutyńskiego.

Pod kościołem spoczywa o. Jakub Wujek, pierwszy tłumacz Biblii na język polski.

ArchitekturaEdytuj

Jest to gotycka budowla ceglana, jednonawowa z apsydą od strony wschodniej (od Małego Rynku). Nakryta jest dwuspadowym dachem z barokową wieżyczką na sygnaturkę, przypisywaną Franciszkowi Placidi (1763). Fasada kościoła znajduje się od strony pl. Mariackiego; jest bezwieżowa, ze szkarpą na osi, zamknięta trójkątnym szczytem. Poprzedza ją tzw. Ogrojec – kaplica cmentarna połączona z kruchtą, z zewnątrz dekorowana rzeźbiarsko, wewnątrz z mieści ołtarz z rzeźbionym przedstawieniem Modlitwy w Ogrojcu wykonanym najprawdopodobniej przez Wita Stwosza lub jego warsztat, kompozycję uzupełnia polichromia pędzla nieznanego mistrza. W zewnętrzne ściany kościoła wmurowane są epitafia, m.in. renesansowe Anny i Jerzego Pipanów (z ok. połowy XVI wieku).

Wnętrze kościoła uległo barokizacji (1688-1692); wyposażenie wykonano w latach 1700-1767. Ołtarz główny, z lat 1760-1764, zawiera gotycki krucyfiks z ok. 1420 roku. Wewnątrz, na tle późnogotyckich malowideł, stoi pełnoplastyczna grupa rzeźbiarska przedstawiająca Modlitwę w Ogrójcu, przypisywana kręgowi Wita Stwosza (XV wiek). Po lewej stronie w kaplicy-wnęce znajduje się wykonana w ostatniej dekadzie XIV wieku gotycka, kamienna rzeźba Piety, prawdopodobnie dzieło z kręgu Mistrza Pięknej Madonny Toruńskiej.

W ufundowanej przez Katarzynę Kotlicką i Kaspra Paulego poświęconej w 1609 roku kaplicy Matki Boskiej Bolesnej (początkowo pełniącej rolę kruchty, a potem do 1731 roku p.w. św. Anny) wisi obraz Matki Boskiej Jurowickiej, uważany przez wyznawców za cudowny, czczony w Jurowicach na Polesiu, a w 1886 roku ofiarowany krakowskim jezuitom. W 1913 roku nad kaplicą zbudowano pseudorenesansową kopułę z latarnią^[3]. Organy 16-głosowe.

PrzypisyEdytuj

↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 2020-09-30.
↑ Deutschsprachige Gemeinde bei den Jesuiten in Kraków
↑ Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (5.1968), digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2019-12-27] (niem.).

GaleriaEdytuj

Gotycka Pietà, ok. 1390 r.
Ogrójec
Wspornik z Ogrojca
Od strony Małego Rynku
Wnętrze kościoła

Zobacz teżEdytuj

BibliografiaEdytuj

M. Rożek, Urbs celeberrima. Przewodnik po zabytkach Krakowa, Kraków 2006.
Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000.
Adamczewski Jan, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 119, 1992

Linki zewnętrzneEdytuj

Kościół św. Barbary w Krakowie
Parafia św. Barbary w Krakowie
Duszpasterstwo Niemieckojęzyczne (niem.)
Historia kościoła oraz zdjęcia
Kościół Św. Barbary w Krakowie - panorama (dostęp: 07.08.2014)

[1] Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 2020-09-30.

[2] Deutschsprachige Gemeinde bei den Jesuiten in Kraków

[3] Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (5.1968), digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2019-12-27] (niem.).

[2]

[1]

[3]