Kościół Przemienienia Pańskiego w Sarnach
Kościół Przemienienia Pańskiego (ukr. Костел Преображення Господнього) – rzymskokatolicka świątynia parafialna znajdująca się w ukraińskim mieście Sarny, w diecezji łuckiej.
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||
 Fasada w 2015 | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||
 51°20′11,0″N 26°35′47,0″E/51,336389 26,596389
| |||||||||||||||||||
Historia edytuj
Parafię erygowano w 1921 roku, nabożeństwa odprawiano początkowo w kaplicy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa zaaranżowanej w drewnianym budynku kolejowym z 1827. Kościół wzniesiono z bazaltu w latach 1935-1939 według projektu łuckiego architekta Władysława Stachonia, pierwotnie miał pełnić funkcję świątyni garnizonowej[1]. W 1959 został zamknięty przez władze i przekształcony w spichlerz, a następnie magazyn żywności[2]. Od 1991 ponownie pełni funkcje sakralne[3]. Jesienią 1992 parafię przejęli księża pallotyni, 5 sierpnia 1995 budynek został konsekrowany przez arcybiskupów Mariana Jaworskiego i Władysława Ziółka. Od 1 sierpnia 2021 obsługiwany jest przez duchowieństwo diecezjalne[2].
Galeria edytuj
-
Widok z południowego wschodu, 2008 -
Widok z północnego zachodu, 2010 -
Fasada, 2015 -
Wnętrze, 2015
Przypisy edytuj
- ↑ Церкви, костели, монастирі - «Римсько-католицький костел «Преображення Господнього»» - вул. Костельна, 7, Сарни [online], rivne.travel [dostęp 2024-03-21] (ukr.).
- ↑ a b Святині, САРНИ, Преображення Господнього | Костели і каплиці України [online], rkc.in.ua [dostęp 2024-03-21].
- ↑ Сім чудес Сарненщини | Відкрий Рівненщину! | Рівненщина від А до Я | ОГО [online], ogo.ua [dostęp 2024-03-21].