Kocmań

miasto na Ukrainie w obwodzie czerniowieckim
(Przekierowano z Kocman)

Kocmań (ukr. Кіцмань, Kicmań) – miasto na Ukrainie, w obwodzie czerniowieckim, na Bukowinie, siedziba władz rejonu kocmańskiego. Położone jest nad rzeką Sowycia (ukr. Сови́ця), lewym dopływem Prutu. Stacja kolejowa[2].

Kocmań
Кіцмань
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerniowiecki

Rejon

kocmański

Populacja (2019)
• liczba ludności


6 229[1]

Kod pocztowy

59300-59306

Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego
Mapa konturowa obwodu czerniowieckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kocmań”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kocmań”
Ziemia48°26′28″N 25°46′01″E/48,441111 25,766944
Strona internetowa

Historia edytuj

 

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1413. Miasto rozwinęło się dzięki korzystnemu położeniu na skrzyżowaniu dróg, jakie łączyły dolinę Dniestru i Prutu.

W średniowieczu Kocmań należał do eparchii radowieckiej i następnie do prywatnych właścicieli. Wraz z całą Bukowiną należał do Mołdawii, a w 1775 r. na mocy pokoju w Kuczuk Kajnardży został przyłączony do Austrii. W 1798 staje się miastem, a z czasem - centrum powiatu. W drugiej połowie XVIII wieku w mieście zaczęły rozwijać się handel i rzemiosło.

W 1848 w mieście rozdawano ulotki, w których Wiedeński komitet związków demokratycznych do wiejskiej ludności Austrii apelował „Do zbroji, mieszkańcy wsi”. Pod wpływem rewolucyjnych wydarzeń w Rosji 29 listopada 1905 roku w Kocmaniu odbyło się zebranie, na którym robotnicy domagali się powszechnego prawa wyborczego. W latach 1918-1940 i 1941-44 należało do Rumunii.

W 1989 liczyło 9500 mieszkańców[3][2].

W 2013 liczyło 6762 mieszkańców[4].

Urodzeni edytuj

Przypisy edytuj

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.78
  2. a b Кицмань // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.585
  3. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  5. Сайт В.Івасюка. Свідоцтво про смерть

Linki zewnętrzne edytuj