Kongenery (napoje)
W przemyśle alkoholowym kongenery to substancje powstające podczas fermentacji, inne niż oczekiwany alkohol etylowy. Do tych substancji zaliczają się takie substancje chemiczne jak: metanol i inne alkohole (znane jako niedogon), aceton, estry, taniny, aldehyd octowy, furfural i inne aldehydy. Kongenery odpowiedzialne są w większości za smak i aromat destylowanych napojów alkoholowych jak i smak napojów niedestylowanych[1]. Uważa się, że te substancje mogą być przyczyną kaca, ale nie jest to w pełni wyjaśnione[2][3]. Brandy, rum, bourbon, tequila, koniak i czerwone wino mają większą zawartość kongenerów niż wódka, gin, białe wino czy piwo. Whisky wykazuje pośrednia ilość kongenerów[4][5]. Ilość kongenerów w finalnym trunku zależy od fermentacji oraz destylacji[4].
Kongenery są podstawą analizy alkoholowo-kongenerowej, wchodzącej w zakres toksykologii sądowej, której celem jest ustalenie spożywanego alkoholu[6].
Przypisy edytuj
- ↑ George Kerridge, Angela Gackle, Vines for Wines, 2004, DOI: 10.1071/9780643092181 [dostęp 2020-12-31].
- ↑ Damaris J. Rohsenow i inni, Intoxication with Bourbon versus Vodka: Effects on Hangover, Sleep and Next-Day Neurocognitive Performance in Young Adults, „Alcoholism, clinical and experimental research”, 34 (3), 2010, s. 509–518, DOI: 10.1111/j.1530-0277.2009.01116.x, ISSN 0145-6008, PMID: 20028364, PMCID: PMC3674844 [dostęp 2020-12-31].
- ↑ Damaris J. Rohsenow, Jonathan Howland, The Role of Beverage Congeners in Hangover and Other Residual Effects of Alcohol Intoxication: A Review, „Current Drug Abuse Reviewse”, 3 (2), 2010, s. 76–79, DOI: 10.2174/1874473711003020076 [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ a b Michael Rucker, What are Congeners? • Mike Rucker, Ph.D. [online] [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ Congeners: How They Affect Alcohol and Hangovers [online], Healthline, 19 grudnia 2019 [dostęp 2020-12-31] (ang.).
- ↑ Adriana Jung i inni, Volatile congeners in alcoholic beverages: analysis and forensic significance, „Romanian Journal of Legal Medicine”, 18 (4), 2010, s. 265–270, DOI: 10.4323/rjlm.2010.265 [dostęp 2020-12-31].