Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańsku

kościół w Gdańsku

Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańskuświątynia greckokatolicka. Znajduje się w gdańskiej dzielnicy Stare Miasto (dawniej była główną świątynią tej dzielnicy[2]), przy Zaułku Świętego Bartłomieja.

Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańsku
Zabytek: nr rej. 302 z dnia 24.02.1967 r. i 28.07.2005 r.[1]
konkatedra
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Gdańsk

Wyznanie

katolickie

Kościół

greckokatolicki

Parafia

św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańsku”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańsku”
Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Konkatedra św. Bartłomieja i Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Gdańsku”
Ziemia54°21′25,76″N 18°39′01,78″E/54,357156 18,650494
Strona internetowa
Widok archiwalny
Pomnik św. Włodzimierza I Wielkiego dłuta Giennadija Jerszowa
Wnętrze konkatedry

Historia

edytuj

Wybudowana została w stylu gotyckim, w XV wieku. Wieża pochodzi z lat 1591–1600[2], obecny hełm zbudowano w 1982, portal wybudowany w 1647. We wnętrzu znajduje się ikonostas.

Od 1524[2], do zniszczenia w 1945, był to kościół luterański. Po odbudowie należał do jezuitów (do 1990)[3]. Od 31 stycznia 2001 świątynia była konkatedrą eparchii wrocławsko-gdańskiej.

Parafia greckokatolicka w Gdańsku istnieje od 1957. Od 2020 należy do eparchii olsztyńsko-gdańskiej, wcześniej należała do eparchii wrocławsko-gdańskiej.

Na skwerze przed konkatedrą znajduje się odsłonięty w 2015 pomnik świętego Włodzimierza autorstwa Giennadija Jerszowa[4].

Przypisy

edytuj