Giennadij Jerszow

Gennadij Jerszow
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1967 ; Czernihów
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz, felczer medyczny
Miejsce zamieszkania	Gdańsk
Narodowość	polska
Edukacja	Lwowska Narodowa Akademia Sztuki, Narodowa Akademia Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie
Rodzice	Aleksej i Walentyna
Małżeństwo	Helena Powidajło (1989–1990), Olga Kajrod (1994–2014), Anastaziya Spitsina
Dzieci	Filip (ur. 1989), Wanda (ur. 1995), Eustafij (ur. 1998)
	Odznaczenia
	Złoty Klejnod Rodziny Mazep, Medal „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO”
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Giennadij Jerszow (Gennadij Jerszow, Геннадій Олексійович Єршов; ur. 12 lipca 1967 w Czernihowie) – polski i ukraiński artysta-rzeźbiarz, jubiler, fotografik, pedagog, działacz społeczny. Znany z realizacji pomników w różnych krajach.

ŻyciorysEdytuj

Rzeźba Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej Teatr Wielki w Warszawie

Stanisław Moniuszko, Akademia Muzyczna w Gdańsku

I zjazd książąt Rusi Kijowskiej, Lubecz

Pomnik K. C. Mrongowiusza w Gdańsku

Pomnik Henryka Jankowskiego w Gdańsku

Pomnik świętego Włodzimierza w Gdańsku

Pomnik Jana Pawła II Toruń

Stacje Drogi Krzyżowej, Bazylika Mariacka w Gdańsku

Urodził się jako starsze dziecko 12 lipca 1967 w Czernihowie w północnej Ukrainie, w polsko-ukraińskiej rodzinie Aleksieja i Walentyny. Pochodzi z rodziny ukraińskich lekarzy i rodziny twórczej w Polsce. Wychowany przez babcię Marię Wenzik ze strony ojca Aleksieja oraz babcię Genowefą Wieliczko z domu Culpa, ciotkę znanej polskiej aktorki Haliny Łabonarskiej, urodzonej w Gdańsku. Jako repatriant uzyskał obywatelstwo polskie i wraz z rodziną przeprowadził się w 2000 roku do Polski, mieszka w Gdańsku od 2001 roku. Ukończył Bazowe Liceum Medyczne (1982–1986) w Czernihowie. Zdobywszy dyplom felczera, pracował jakiś czas w szpitalu^[1].

Pracując w wyuczonym zawodzie, zaczął karierę artystyczną, zdobywając prestiżową nagrodę przyznawaną w Związku Radzieckim „Mały medal laureata” w ogólnozwiązkowym konkursie dla artystów amatorów 1985 roku. W latach 1986–1988 trafił do pracowni rzeźby Georgija Husida w Kijowie, gdzie zajmował się rzeźbą i rysunkiem, przygotowując się do egzaminów w ASP. W latach 1988–1991 studiował w Lwowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej u prof. Emanuila Myśko na fakultecie architekturo-dekoracyjnej plastyki (wydział rzeźby monumentalnej). W latach 1991–1995 studiował na Wydziale Rzeźby w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesorów Wasyla Borodaja i Walerego Szwecowa. Po ukończeniu studiów w 1995 uzyskał dyplom (odpowiednik magistra). Jest członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy (1995) oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Należy do zarządu cechu rzemiosł w Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej oraz do Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” założonego przez doktora Andrzeja Januszajtisa.

W latach 1996–1999 odbywał staż asystencki i studia doktoranckie w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych Architektury w Kijowie. W latach 2000–2001 pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Szewczenki w Czernihowie oraz w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni w 2003/2004. Właściciel prywatnej firmy „GaleriaFART” (Ukraina) zajmującej się budową pomników. Od 1996 prowadzi własną Galerię Sztuki. W 2014 założył razem z dziećmi „Fundację Atelier Jerszow” która promuje innych artystów, tworząc most kulturowy pomiędzy Polską a Ukrainą.

Zajmuje się sztuką portretową, sakralną i monumentalną. Debiutował na Ukrainie Pomnikiem Ofiar Tragedii w Czarnobylu, stworzył pierwszy pomnik na Ukrainie Iwana Mazepy oraz pomnik Pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej (Lubecz). Stworzył stacje drogi krzyżowej dla Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, pomnik Jana Pawła II w Toruniu (dla Radia Maryja), pomnik Mrongowiusza oraz Św. Włodzimierza Wielkiego w Gdańsku oraz wiele innych dzieł. Stworzył rzeźbiarskie portrety znanych osób – Lecha Wałęsy, patriarchy Ukrainy Filareta, prof. Andrzeja Ceynowy. Jest autorem rzeźby Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej wykonanej na specjalne zamówienie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie^[2].

Wybrane wystawyEdytuj

1994 – w Soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie.
1996 – w Centralnym Pałacu Kultury, Sławutycz.
1997 – w Domu Związku Artystów Plastyków Ukrainy, Kijów.
1998 – w Muzeum Historii Bukaresztu (Muzeul de Istorie şi Artă al Municipiului Bucureşti), Bukareszt.
1998 – w Domu Ukraińskim, w ramach Festiwalu Sztuki, Kijów.
1998 – w Narodowym Banku Ukrainy, Kijów.
1998 – w Narodowym Pałacu „Ukraina”, Kijów.
2004 – w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni.
2004 – w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska.
2005 – w Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku.
2005 – w kościele św. Stanisława Kostki w Gdańsku.
2005 – w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie.
2014 – w Soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie.
2017 – w Związku Polskich Artystów Plastyków, Gdańsk.

Ważniejsze praceEdytuj

1996 – pomnik „ Pamięci Czarnobyla”, Czernihów.
1996 – pomnik „Święty książę Michał i jego bojarzyn Feodor” kościół św. Michała i Feodora, Czernihów.
1997 – pomnik „Pisarz” w 900-lecie pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej, Lubecz.
1998 – popiersie Tarasa Szewczenki, (park Herastrau) Bukareszt.
2002 – figura św. ap. Judy Tadeusza Gdańsk Hospicjum Pallottinum.
2002 – płaskorzeźba „Archanioł Rafał i Tobiasz” Gdańsk, Hospicjum Pallottinum.
2003 – tablica Eugeniusza Dutkiewicza, na fasadzie budynku Hospicjum im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC.
2004 – tablica Juliana Rummla, na budynku Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni.
2005 – Grand Prix „WOJCIECH”. Dla Ogólnopolskiego Konkursu Baletowego im. Wojciecha Wiesiołłowskiego. Statuetki przyznawane jako Grand Prix dla artystycznej indywidualności oraz laureatom pierwszych miejsc w poszczególnych kategoriach, Gdańsk^[3].
2005 – tablica Janiny Jarzynówny-Sobczak, Szkoła Baletowa, Gdańsk^[4].
2005 – trzecia nagroda w konkursie na pomnik Jana Heweliusza w Gdańsku.
2006 – stacje Drogi Krzyżowej, bazylika Mariacka, Gdańsk^[5].
2006 – popiersie „Taras Szewczenko” plac Uniwersytetu w Czernihowie.
2007 – popiersie „Stanisław Moniuszko”. Akademia Muzyczna w Gdańsku.
2007 – popiersie „Fryderyk Chopin”. Polska Filharmonia Bałtycka, Gdańsk.
2008 – stacje Drogi Krzyżowej, kościół św. Antoniego w Toruniu^[6].
2008 – pomnik „Petro Prokopowycz 1775-1850 r.” koło Baturyna, Ukraina.
2008 – pomnik Mrongowiusza, Uniwersytet Gdański^[7].
2009 – pomnik hetman Iwana Mazepy (brąz, marmur), Czernihów.
2009 – krzyż dla ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie (brąz, granit), Warszawa.
2009 – fontanna „Róże” (brąz, granit), Tarnobrzeg^[8].
2009 – pomnik Hieronima Dekutowskiego w Tarnobrzegu^[9].
2010 – stacje Drogi Krzyżowej, brąz, drewno. Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdańsku na starym Chełmie.
2010 – pomnik „Jeden drugiego brzemiona noście” upamiętniający mszę św. z udziałem Jana Pawła II na Zaspie 12 czerwca 1987 roku, (park im. Jana Pawła II) (brąz, granit).
2011 – „Ukrzyżowanie” płaskorzeźba nad sarkofagiem ks. prałata Henryka Jankowskiego, bazylika św. Brygidy w Gdańsku.
2011 – dystynktorium kanonickie Kapituły Kolegiackiej Staroszkockiej. srebro, złoto, kamień.
2011 – „Antoni Pieczerski”. Lubecz.
2011 – rzeźba rodzeństwa tancerzy Bronisławy i Wacława Niżyńskich. Teatr Wielki w Warszawie^[10].
2012 – pomnik ks. prałata Henryka Jankowskiego w Gdańsku^[11].
2013 – pomnik Bł. Matki Wincenty, zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego koło Pelplina, Polska.
2013 – portret Prezydenta RP Lecha Wałęsy
2014 – portret Kena Hensleya brytyjskiego muzyka rockowego (Uriah Heep)
2014 – pomnik św. Jana Pawła II. Radio Maryja. Toruń, Polska.
2015 – pomnik św. Włodzimierza, postawiony w 1000-letnią rocznicę śmierci Św. Władcy – Chrzciciela Rusi Kijowskiej. Gdańsk, Polska^[12].
2016 – pomnik Ofiarom Stanu Wojennego^[13] (Antoniemu Browarczykowi) Gdańsk, Polska.
2017 – sarkofag Biskupów Pelplińskich, bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie, Polska.