Kristian Wigenin
Kristian Wigenin, bułg. Кристиан Вигенин (ur. 12 czerwca 1975 w Sofii) – bułgarski działacz partyjny i młodzieżowy, poseł do Parlamentu Europejskiego, deputowany krajowy, od 2013 do 2014 minister spraw zagranicznych.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1975 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Bułgarii | |
| Okres |
od 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujW 1993 ukończył szkołę średnią z wykładowym językiem niemieckim. Pięć lat później uzyskał dyplom magistra stosunków międzynarodowych i makroekonomii na Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii (1998). Uczestniczył w jednym z programów organizowanych przez John F. Kennedy School of Government na Harvard University (2001). Odbył staż w Parlamencie Europejskim.
Podczas studiów został wybrany na radnego jednej z dzielnic Sofii (mandat wykonywał w latach 1995–1999). Po ukończeniu nauki w 1998 pracował jako ekspert w departamencie integracji europejskiej oraz w agencji ceł Ministerstwa Finansów (1999–2001). Zaangażowany w działalność partyjną był również ekspertem politycznym wydziału spraw zagranicznych i stosunków międzynarodowych Bułgarskiej Partii Socjalistycznej (2001–2002), a później jego kierownikiem (od 2002). Od 1994 do 2000 był członkiem biura wykonawczego Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, sekretarzem i zastępcą przewodniczącego partyjnej organizacji młodzieżowej. W 2000 został członkiem rady naczelnej BSP, a rok później jej sekretarzem oraz członkiem biura wykonawczego. W 2006 został prezesem zarządu klubu szachowego CSKA.
W czerwcu 2005 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego Bułgarii 40. kadencji z listy Koalicji dla Bułgarii. Był członkiem komisji spraw zagranicznych oraz integracji europejskiej oraz sekretarzem klubu parlamentarnego Koalicji dla Bułgarii ds. międzynarodowych. Od września 2005 do grudnia 2006 zasiadał jako obserwator w Parlamencie Europejskim. 1 stycznia 2007 został deputowanym, a w maju tego samego roku utrzymał tę funkcję w wyborach powszechnych. W 2009 z powodzeniem zawalczył o reelekcję.
29 maja 2013 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Płamena Oreszarskiego, zakończył urzędowanie 6 sierpnia 2014 wraz z całym gabinetem. W tym samym roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego 43. kadencji[1]. W wyborach w marcu 2017, kwietniu 2021, lipcu 2021, listopadzie 2021, październiku 2022 i kwietniu 2023 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na 44., 45., 46., 47., 48. i 49. kadencję[2][3][4][5][6][7].
W wyborach w czerwcu 2024 uzyskał mandat posła 50. kadencji oraz mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego, decydując się przyjąć drugi z nich i zrezygnować z zasiadania w krajowym parlamencie[8][9].
Przypisy
edytuj- ↑ Кои са депутатите от 43-тото Народно събрание?. vevesti.bg, 8 października 2014. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
- ↑ Ето кои стават депутати в новия парламент. novini.bg, 27 marca 2017. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
- ↑ Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
- ↑ Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).
- ↑ Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa, Jordanka Weselinowa: Старите нови, новите стари: кои депутати влизат в 50-тото Народно събрание. dnevnik.bg, 12 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-12]. (bułg.).
- ↑ Евродепутатите ни в ЕП: Повече познати лица, отколкото нови попълнения. nova.bg, 12 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-12]. (bułg.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2021-04-09].
Linki zewnętrzne
edytuj- Kristian Wigenin – strona prywatna. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).