Kryspian Hille (ur. 30 listopada 1923 w Poznaniu, zm. 14 maja 1995 w Warszawie) – generał brygady WP, wieloletni szef Wojsk Rakietowych i Artylerii Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (1970-1985).

Kryspian Hille
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1923
Poznań

Data i miejsce śmierci

14 maja 1995
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945–1987

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Życiorys

edytuj

Do września 1939 skończył 3 klasy gimnazjum w Śremie, podczas okupacji był tokarzem i spawaczem. W lutym 1945 wstąpił do MO, skąd w czerwcu 1945 przeszedł do WP. W 1947 jako podporucznik skończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu. Dowódca plutonu w 86 Łużyckim pułku artylerii OPL w Warszawie. Od sierpnia 1948 dowódca plutonu szkolnego w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie, następnie pracował w dowództwie Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. Od 1951 p.o. dowódcy, a od 1954 dowódca 85 pułku artylerii OPL w Wełnowcu. W październiku 1955 został szefem sztabu 13 Dywizji Artylerii OPL w Bytomiu, 1956–1957 na kursie przy Wojskowej Dowódczej Akademii Artylerii w Leningradzie, następnie szef wydziału szkolenia bojowego w szefostwie Artylerii OPL OK w stopniu podpułkownika. W lipcu 1962 został zastępcą szefa Artylerii OPK ds. liniowych, a w listopadzie 1966 szefem artylerii 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. Od września 1967 do lipca 1969 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, po powrocie został zastępcą szefa, a w maju 1970 – szefem Wojsk Rakietowych i Artylerii OPK; stanowisko to zajmował przez 15 lat. W październiku 1975 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz KC PZPR Edward Gierek w obecności przewodniczącego Rady Państwa PRL prof. Henryka Jabłońskiego. Od grudnia 1985 do maja 1987 szef Misji Polskiej – minister pełnomocny w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. Jesienią 1987 pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego i przeniesiony w stan spoczynku.

Autor publikacji o tematyce wojskowej, malarz amator. Zmarł w warszawskim szpitalu i został pochowany na Wojskowych Powązkach (kwatera G-2B-56)[1]; w pogrzebie wzięła udział delegacja WP z dowódcą Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej gen. dyw. Jerzym Gotowałą.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
  2. 40-lecie ludowego Wojska Polskiego. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 11 października 1983. 
  3. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 10, 1 września 1979, s. 18.

Bibliografia

edytuj
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 528-530.