Krzyżanka (strumień)
Krzyżanka – ciek wodny o długości około 2,2 km na terenie zachodniego Poznania. Źródła na terenie Sytkowa, a właściwie już w obrębie lotniska Ławica. Uchodzi do Jeziora Kierskiego, w południowym jego krańcu. Etymologia nazwy – od dzielnicy Krzyżowniki.
 Dolina Krzyżanki w Krzyżownikach – ul. Słupska i Łobeska (obszary trzcinowisk) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| rów | |
| Długość | ok. 2,2 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Sytkowo (Poznań) |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Jezioro Kierskie |
| Miejsce | |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Przebieg edytuj
Ciek płynie zarośniętą dolinką wzdłuż ulicy Starogardzkiej na Sytkowie. Przechodzi pod drogą krajową nr 92 (ul. Dąbrowskiego), a następnie płynie wzdłuż ulicy Kościerzyńskiej, Oliwskiej i Łebskiej na terenie pogranicza Smochowic i Krzyżownik. Ciek jest na tym obszarze granicą oddzielającą te dwie jednostki osadnicze. Następnie przepływa pod ul. Słupską w pobliżu pętli autobusowej MPK Poznań w Krzyżownikach (linia 61) i wpada do Jeziora Kierskiego w pobliżu ul. Międzyzdrojskiej, gdzie tworzy rozległe tereny podmokłe.
Dopływy edytuj
Strumień posiada tylko jeden mały dopływ (lewobrzeżny) – w rejonie ul. Międzyzdrojskiej, niedaleko ujścia. Dopływ ten jest bezimienny, ale stanowi granicę między Krzyżownikami a Baranowem, a tym samym między Poznaniem a gminą Tarnowo Podgórne.
Otoczenie edytuj
Otoczenie cieku stanowią przede wszystkim rozległe osiedla domów jednorodzinnych, zabudowywane intensywnie od lat 60. XX w. (częściowo już przed II wojną) – Sytkowo i Smochowice. Krzyżowniki są znacznie starszą wsią, obecnie w granicach miasta. Nad Krzyżanką stoi też hotel Polan przy ul. Polanowskiej. W górnym biegu znajdują się obszary ogródków działkowych.
Przyroda edytuj
Na terenie zlewni Krzyżanki urządzono użytek ekologiczny Krzyżanka (36 ha). Obejmuje brzegi zabagnionego zbiornika wodnego przed ujściem Krzyżanki do Jeziora Kierskiego, porośniętego trzciną pospolitą. Otoczenie stanowią podmokłe łąki oraz zarośla wierzbowe. W tym rejonie wytworzył się kompleks roślinności bagiennej (torfy niskie porośnięte głównie wiązówką błotną – Veronico-Filipenduletum, z kępami łozowisk). Na stokach rosną ciepłolubne czyżnie tarninowe[1].
Wzdłuż ul. Międzyzdrojskiej rosną pokaźnych rozmiarów wierzby, których pnie zabezpieczono specjalną siatką. Dolina cieku jest zagrożona postępującą urbanizacją.
W 2018 uchwalono plan miejscowy dla doliny strumienia. Projekt przewiduje ochronę obszaru i pozwala na zabudowę tylko tam, gdzie uzyskano już prawomocne pozwolenia[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Sławomir Janyszek, Magdalena Szczepaniak-Janyszek, Władysław Danielewicz, Dorota Wrońska-Pilarek, W dolinie Bogdanki, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2002, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2002, s. 207, ISSN 0137-3552
- ↑ Biuletyn Miejski, SESJA – Plany dla Krzyżanki i Drogi Dębińskiej
Bibliografia edytuj
- Andrzej Bereszyński, Ewa Homan, Występowanie bobra europejskiego (Castor fiber Linnaeus, 1758) w Poznaniu, w: Nauka Przyroda Technologie – dział Zootechnika, Tom 1, zeszyt 2, 2007, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, ISSN 1897-7820 – źródło danych przyrodniczych
- Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5
- ANDRZEJ BERESZYŃSKI, EWA HOMAN: WYSTĘPOWANIE BOBRA EUROPEJSKIEGO (CASTOR FIBER LINNAEUS, 1758) W POZNANIU. Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2007 (tom 1, zeszyt 2). [dostęp 2011-03-19]. (pol.).