Krzysztof Niemirowicz-Szczytt (zm. 1790)

Krzysztof Niemirowicz-Szczytt (Krzysztof Szczytt-Niemirowicz / Krzysztof Szczytt) herbu Jastrzębiec (zm. 1790) – szambelan JKM (od 1762), starosta witagolski (od 1775), deputat na Trybunał Litewski (1777/8), sędzia asesorii lit. (1780–1782)[1]

Krzysztof Niemirowicz-Szczytt
Herb
Jastrzębiec
Rodzina

Niemirowiczowie-Szczyttowie herbu Jastrzębiec

Data śmierci

1790

Ojciec

Jan Krzysztof Niemirowicz-Szczytt

Matka

Ludwika Pac

Żona

Józefa hr. Butler

Dzieci

Ludwika Niemirowicz-Szczytt
x I v. Ludwik Oskierka
II v. Filip Nereusz Olizar
Anna Niemirowicz-Szczytt
x Michał Despot-Zenowicz
Józef Niemirowicz Szczytt (ur. ok. 1769–zm. przed 1833)
x I v. Teresa Sielawa
II v. Tekla ks. Drucka-Lubecka

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Kawaler Orderu Św. Stanisława.

Syn Jana Krzysztofa (Jana Antoniego) Niemirowicza-Szczytta, pana na Kożangródku, i Ludwiki z Paców, córki kasztelana połockiego Michała Kazimierza Paca i Katarzyny z Karasiów. Wnuk kasztelana smoleńskiego Krzysztofa Benedykta Niemirowicza-Szczytta i jego trzeciej żony Anny Kieżgajło-Zawiszanki I v. Czerniewskiej II v. hr. Tarnowskiej. Bratanek kasztelana mścisławskiego Józefa Niemirowicza-Szczytta i brat kasztelana brzeskolitewskiego Józefa Niemirowicza-Szczytta.

Dziedzic rozległych dóbr kożangródzkich, obejmujących miasto Kożangródek i wsie: Rokitna, Cna, Jazwinki, Wiazyn, Dworzec, Boronica (Brodnica), Wole, Drepska Dolina, Bostyń, Wełuta, Korniż i prawdopodobnie folwark Nowosiółki[2]. W Kożangródku w poł. XVIII w. Niemirowiczowie-Szczyttowie wznieśli barokowy pałac (zniszczony w pożarze w poł. XIX w. za czasów jego wnuka Krzysztofa Niemirowicza-Szczytta) i trzy świątynie w swoich dobrach (fundacji Jana i Ludwiki Niemirowiczów-Szczyttów): Cerkiew Piatnicką w Bostyniu (1750), Św. Trójcy w Wiczynie (1756) i w Jazwinkach (1759)[3]. Dziedzic po matce, Ludwice Pacównie, Żemłosławia[4].

1 marca 1767 w Prenach Krzysztof poślubił Józefę hr. Butler (ok. 1749[5] - po 1802[6]) - córkę starosty witagolskiego Józefa hr. Butlera i Teresy z Urbańskich II voto za Józefem Benedyktem Fredro i III v. za Józefem bar. Bobowskim[7][8].

W 1773 w wyniku podziału majątku hrabiów Buttlerów Krzysztof Niemirowicz-Szczytt został właścicielem dóbr Abramów (ze wsiami: Wólką Abramowską, Teodorówką, Jędrzejówką, Hosznią Abram. i Majdanem Abram.) na lubelszczyźnie[9][10][6].

Krzysztof i Józefa z Butlerów Niemirowiczowie-Szczyttowie mieli troje dzieci:

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Haratym, Szczytt Niemirowicz Józef [w:] Polski Słownik Biograficzny, Zeszyt 195, 2011, s. 561
  2. Andrzej Haratym, Szczytt Niemirowicz Józef [w:] Polski Słownik Biograficzny, Zeszyt 195, 2011, s. 562-563
  3. Васіль ТуміловічКажан-Гарадок 500-гадовы
  4. C. Jankowski, Powiat Oszmiański, Petersburg 1898, s. 168-169
  5. a b C. Malewski, Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku, Warszawa 2016, s. 351, 808
  6. a b c Kuryer Litewski nr 10 z 1833 roku, s. 6-8
  7. B. Lasocka, Aleksander Fredro: drogi życia, Wydawnictwo Errata, 2001, s. 21
  8. Z. Szeptycka (Zofia z Fredrów Szeptycka), Wspomnienia z lat ubiegłych, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967
  9. Informator turystyczny gminy Goraj, 2013, s. 28
  10. Z. Baranowski, Dzieje Goraja, 2010
  11. Polski Słownik Biograficzny, t. 23, 1978, s. 806, 808, 819
  12. O. Hedemann, Głębokie (szkic dziejów), Wilno 1935, s. 51
  13. D. Samborska-Kukuć, Ignacy Despot Zenowicz - nie tylko tłumacz Puszkina [w:] Studia Słowianoznawcze, tom 6, 2006, s. 204
  14. D. Samborska-Kukuć, Ignacy Despot Zenowicz - nie tylko tłumacz Puszkina [w:] Studia Słowianoznawcze, tom 6, 2006, s. 201-212
  15. T. Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik VII, Poznań 1885, s. 201
  16. Pamiętnik Literacki, tom 75, 1984, s. 195

Bibliografia

edytuj