Księga Zachariasza

Księga proroka Zachariasza (hebr. זכריה Zecharija) – jedna z ksiąg Pisma Świętego, znajdująca się wśród ksiąg prorockich Starego Testamentu. W kanonie hebrajskim stanowiła część Księgi Dwunastu Proroków Mniejszych.

Wizjoner Zachariasz działał obok Aggeusza najprawdopodobniej w latach 520-518 przed Chr. (a dokładnie od listopada 520 roku do grudnia 518 roku). Jego przesłanie przybiera postać bardzo żywych, przykuwających uwagę obrazów.

Treść

Część 1: Zaczyna się nowa era 1–8

• Wstęp, wezwanie Jahwe do nawrócenia się 1,1–6
• Osiem wizji i zagadnienia moralne 1,7–8,23 (wizje: jeźdźcy, rogi i czterech rzemieślników, młodzieniec ze sznurem mierniczym, przebranie arcykapłana Jozuego w czyste szaty, świecznik i dwie oliwki, latający zwój, dzban, cztery rydwany)

Część 2: Izrael i narody 9–14

• Pierwsze przesłanie 9–11 (narody pod panowaniem Jahwe, Król Pokoju, wyzwolenie przez Jahwe i powrót Izraela, obraz pasterza)
• Drugie przesłanie 12–14 (ocalenie Jerozolimy i nawrócenie ludu)

Przesłanie

Mała społeczność Żydów, którzy powrócili do Jerozolimy, wyraźnie miała poczucie nowego początku. Żyło się im nadal trudno, ale przestrzegali wskazań Bożych. Myśl Zachariasza wychodzi od owego nowego początku i przenosi się ku nowej erze, nie tylko dla Jerozolimy, ale dla całego świata. Wraz z proroctwami o nowej erze znajdujemy także wiadomości o Mesjaszu, królu miłości i sprawiedliwości, który zostanie posłany przez Boga. Jako że Zachariasz podkreśla nadejście Mesjasza, cytaty z jego księgi wiele razy znajdują się w Nowym Testamencie (Mt 21,5(9); J 12,5; Mt 26,31; Mt 27,9n; J 19,38. Tekst Za 12,10 przytaczają Mt 24,30 i Ap 1,7.).

Kwestia autorstwa

Powszechnie uważa się, że autentyczne słowa Zachariasza zawarte są w rozdziałach od 1 do 8, natomiast dalsze rozdziały (9-14) są autorstwa tzw. Deutero Zachariasza. Niektórzy przyjmują również istnienie tzw. Trito Zachariasza, dzieląc rozdziały 9-14 na dwóch proroków. Możliwe jest też, że część druga księgi jest autorstwa nawet czterech proroków, działających pod koniec IV wieku. Ostateczna redakcja księgi mogła zostać zakończona ok. roku 250 przed Chr.