Księstwo darłowskie
Księstwo darłowskie – niewielkie księstwo typu apanażowego, istniejące w latach 1569–1622 w dzisiejszej północno-zachodniej Polsce, na Pomorzu Zachodnim, ze stolicą w Darłowie, jedno z księstw zachodniopomorskich.
| 1569-1605 i 1606-1622 | |
| Ustrój polityczny | |
|---|---|
| Stolica | |
| Data powstania | |
| Data likwidacji | |
| Władca | |
Historia
edytuj
Powstało w 1569 poprzez wyodrębnienie z księstwa szczecińskiego[1]. Pierwszym księciem został Barnim X Młodszy z rodu Gryfitów[1]. W 1573 książę darłowski objął także panowanie nad południową częścią ziemi lęborsko-bytowskiej z miastem Bytowem[2], która przez cały okres istnienia księstwa pozostawała lennem Korony Królestwa Polskiego. Kolejnymi książętami byli Kazimierz VII oraz wspólnie bracia Jerzy II i Bogusław XIV. W 1615 Bogusław XIV objął samodzielne panowanie nad księstwem[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Barnim X [online], www.ruegenwalde.com [dostęp 2019-04-25].
- ↑ Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, s. 457
- ↑ Kazimierz Kozłowski; Jerzy Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8