Kazimierz VII (IX)[a] (ur. 22 marca 1557 w Wołogoszczy, zm. 10 maja 1605 w Neuhausen koło Darłowa[1]) – książę darłowsko-bytowski od 1600; szczeciński w 1603; biskup kamieński w latach 15741602; syn Filipa I z rodu Gryfitów.

Kazimierz VII (IX)
Ilustracja
książę darłowsko–bytowski
Okres

od 1600
do 1605

Poprzednik

Barnim X Młodszy

Następca

Bogusław XIII

książę szczeciński
Okres

1603

Poprzednik

Barnim X Młodszy

Następca

Bogusław XIII

biskup Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego
Okres

od 1573
do 1602

Poprzednik

Jan Fryderyk

Następca

Franciszek

Dane biograficzne
Dynastia

Gryfici

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1557
Wolgast

Data i miejsce śmierci

10 maja 1605
Neuhausen koło Darłowa

Ojciec

Filip I wołogoski

Matka

Maria saska

Życiorys

edytuj

Był dziesiątym, najmłodszym dzieckiem, a siódmym synem Filipa I, księcia pomorskiego, szczecińskiego i wołogoskiego oraz Marii, elektorówny saskiej. Kształcił się na uniwersytetach w Greifswaldzie i Wittenberdze[2]. Od najmłodszych lat przewidziany był na stanowisko biskupa kamieńskiego – przy podziale księstwa w 1569 zostało zagwarantowane mu objęcie tego urzędu. Biskupem został w pięć lat później – 26 października 1574. Od 1592 jego rezydencją był nowo wybudowany zamek w Kazimierzu Pomorskim (Kasimirsburg) pod Koszalinem. Wobec objęcia przez starszego brata, Barnima X Młodszego Księstwa Szczecińskiego został w 1600 władcą Darłowa i Bytowa[3][4].

Wobec stale pogarszającego się stanu zdrowia 20 czerwca 1602 zrzekł się biskupstwa na rzecz swego bratanka, Franciszka, a sam osiadł w wybudowanej na własne polecenie dwukondygnacyjnej nadmorskiej rezydencji Neuhausen koło Darłowa. W 1603 na krótko posiadł prawa do Księstwa Szczecińskiego po śmierci Barnima X, jednak już po kilku tygodniach przekazał je jedynemu żyjącemu jeszcze podówczas bratu Bogusławowi XIII, motywując to swoją chorobą oraz bezżennością[1].

Stan zdrowia księcia systematycznie się pogarszał z powodu jego hulaszczego trybu życia i alkoholizmu, szczególnie po 1595. W 1596 książę przebywał na kuracji w Cieplicach, a po powrocie związał się ze swoją pielęgniarką, córką patrycjusza kołobrzeskiego – Katarzyną Froelich (bądź Froreich). Związany był z nią do końca swojego życia. Zmarł 10 maja 1605 w Neuhausen koło Darłowa (Rügenwalde), cierpiąc na kamicę nerkową, schorzenia dróg żółciowych oraz zapalenie płuc. Jego zwłoki zostały przewiezione przez bratanka, Jerzego II do Szczecina[5], gdzie spoczęły w drewnianym sarkofagu w krypcie kościoła zamkowego pw. św. Ottona 20 czerwca 1605[2][6]. Spadkobiercą Darłowa i Bytowa został Bogusław XIII[7].

Genealogia

edytuj
Jerzy I pomorski
ur. 11 IV 1493
zm. na przeł. 9/10 V 1531
Amelia reńska
ur. 25 VII 1490
zm. 6 I 1525
Jan
ur. ?
zm. ?
Małgorzata (Anhalt)
ur. ?
zm. ?
         
     
  Filip I wołogoski
ur. 14/15 VII 1515
zm. 14 II 1560
Maria saska
ur. 15 XII 1516
zm. w okr. 5–7 I 1583
     
   
Kazimierz VII (IX)
(ur. 22 III 1557, zm. 10 V 1605)
  1. Kazimierz był siódmym panującym z rodu Gryfitów, współcześni zwykle określali go mianem dziewiątego (Rymar 1995, s. 189-190).

Przypisy

edytuj
  1. a b Rymar 2005 ↓, s. 463-464.
  2. a b Kozłowski i Podralski 1985 ↓, s. 117.
  3. Rymar 2005 ↓, s. 463.
  4. Szymański 2006 ↓, s. 269.
  5. Rymar 2005 ↓, s. 464.
  6. Szymański 2006 ↓, s. 270.
  7. Rymar 2005 ↓, s. 451.

Bibliografia

edytuj

Opracowania

edytuj

Literatura dodatkowa (online)

edytuj