Wikipedia

Kurier Szczeciński

Kurier Szczeciński – dziennik społeczno-polityczny wydawany od 7 października 1945 roku w Szczecinie, najstarszy dziennik ukazujący się w województwie zachodniopomorskim.

Kurier Szczeciński
Ilustracja
Nieistniejąca reklama Kuriera Szczecińskiego na budynku redakcji przy placu Hołdu Pruskiego w Szczecinie
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Wydawca

Kurier Szczeciński sp. z o.o.

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

6–8 października 1945

Redaktor naczelny

Roman Ciepliński

Średnia sprzedaż

(III kw. 2022) 3 320[1]

Liczba stron

28 w dni powszednie, 40 w piątki

ISSN

0137-9240

Strona internetowa
Budynek redakcji

Historia edytuj

Pierwszy numer „Kuriera Szczecińskiego” ukazał się z datą 7–8 października 1945 r. z adnotacją sobota–niedziela. Nakład numeru wynosił 3 tys. egzemplarzy, objętość 4 strony. Cena 2 zł[2]. Pierwszy zespół „Kuriera Szczecińskiego” tworzyli dziennikarze przybyli do Szczecina z Poznania. Gazeta została skierowana do dystrybucji w dniu 7 października[3].

W pierwszych powojennych latach gazeta zawierała serwis informacji z kraju i ze świata oraz informacje ze Szczecina i regionu. Artykuły o procesie zasiedlania przez Polaków Pomorza Zachodniego i integracji tego regionu z krajem[4].

W gazecie z tamtego okresu (wydania w formie cyfrowej dostępne w Książnicy Pomorskiej) publikowano utwory szczecińskich twórców, humor, satyrę, powieści w odcinkach, tematykę sportową, turystyczną i krajoznawczą.

Gazeta zawierała stałe rubryki: m.in. „Opowieści szczecińskich ulic”, „Karty miejskiego albumu”, „Ścieżkami dawnego Szczecina”. W 1946 r. pojawiły się w dzienniku pierwsze dodatki – „Dodatek Ilustrowany”, „Marchołt”, „Dodatek Niedzielny”[5].

„Kurier” powstał jako gazeta poranna i był nią do końca lat 50., kiedy został przekształcony w popołudniówkę (maj 1960 r.). Od 1 kwietnia 1994 r. na powrót ukazuje się jako gazeta poranna[6].

Po reformie administracyjnej kraju w 1999 r. i utworzeniu 16 województw, „Kurier” objął swym zasięgiem całe województwo zachodniopomorskie. Poza dawnym woj. szczecińskim zaczął się ukazywać w powiatach: myśliborskim, choszczeńskim, wałeckim oraz byłym województwie koszalińskim. Powstały oddziały redakcji w Świnoujściu, Stargardzie, Koszalinie i Kołobrzegu. W każdym powiecie dziennik miał swojego korespondenta. Od stycznia 2000 roku gazeta ukazywała się w czterech mutacjach. Wydanie zerowe obejmowało Szczecin oraz powiat policki; mutacja „1” – powiaty północnej części b. woj. szczecińskiego, od Świnoujścia po Goleniów; mutacja „2” – powiaty południowe od Stargardu po Myślibórz; mutacja „3” – byłe woj. koszalińskie oraz powiat wałecki i sławieński[7].

Pierwsze wydanie gazety ukazało się w nakładzie 3 tys. egzemplarzy. W latach następnych nakład systematycznie wzrastał. W latach 60. wynosił ok. 60 tys. egzemplarzy; w połowie lat 90. ok. 80 tys. egzemplarzy. W latach 1999–2003, drukowano w dni powszednie ponad 35 tys. egzemplarzy. Nakład weekendowego wydania gazety wynosił 110 tys. egzemplarzy. Zwroty, według danych Związku Kontroli i Dystrybucji Prasy wynosiły ok. 20 proc. Spadki sprzedaży notowane przez cały segment prasy drukowanej nie ominęły również „Kuriera” i zaczęły być obserwowane po 2004 r. Z czasem pociągnęło to za sobą duże zmiany w gazecie, m.in. wymusiło likwidację mutacji[8]. Gazeta jest członkiem Związku Kontroli i Dystrybucji Prasy i za pośrednictwem związku dostępne są dane o wysokości jej sprzedaży[9].

 
Pierwszy numer „Kuriera Szczecińskiego” ukazał się z datą 7–8 października 1945 r. z adnotacją sobota–niedziela. Nakład pierwszego numeru wynosił 3 tys. egzemplarzy, objętość – 4 strony. Cena 2 zł

W 1997 r. wydawnictwo uruchomiło internetowe wydanie gazety[10]. Obecnie portal 24kurier.pl stanowi skorelowane z gazetą źródło informacji. Miesięczna liczba odsłon dochodzi do 1,5 mln[11].

Pełne wydanie „Kuriera Szczecińskiego” ukazuje się także w wersji cyfrowej oraz jako PDF. Obie wersje są dostępne odpłatnie[12].

Konkursy, plebiscyty, akcje edytuj

„Kurier Szczeciński” był organizatorem wielu akcji społecznych, konkursów i plebiscytów. M.in. konkurs na nazwy ulic, mostów, lasków – „Szukamy Najpiękniejszych Nazw”; przegląd zespołów muzycznych Szczecina – „Szczecińska wiosna orkiestr”; plebiscyt na najpiękniejszy i najbardziej funkcjonalny budynek mieszkalny, organizowany wspólnie ze Szczecińskim Oddziałem Stowarzyszenia Architektów Polskich; pomoc dzieciom, którymi opiekuje się Polski Komitet Pomocy Społecznej – „Mały podarek – dużo radości”, konkurs dla szkół „Od wakacji – do wakacji”[13].

Wiele konkursów i plebiscytów, zapoczątkowanych przed dziesiątkami lat jest wciąż organizowana (stan na 2020 r.)

  • Bursztynowy Pierścień – plebiscyt na najlepszego aktora i najlepszy spektakl teatralny w sezonie
  • Plebiscyt na Najlepszego Sportowca i Trenera Województwa Zachodniopomorskiego
  • Konkurs „Cały Szczecin w kwiatach”
  • „Szkolny Pulitzer” – konkurs dla uczniów tworzących gazetki szkolne
  • „Krokusowa rewolucja”
  • Nagroda Literacka dla Autorki „Gryfia”

W 1999 r. „Kurier” nawiązał trwającą dekadą współpracę z niemieckim dziennikiem „Nordkurier” (Meklemburgia Pomorze-Przednie). Współpraca sprzyjała wzbogaceniu dziennika o liczne publikacje poświęcone problematyce pogranicza i stosunkom polsko-niemieckim, zaowocowała dodatkami ukazującymi się w obu gazetach – „Przez Granice”, „Jan Kurier”. Oba dzienniki inicjowały ustanowienie Polsko-Niemieckiej Nagrody „Pomerania Nostra” w 2003 r., przyznawanej raz na dwa lata[14].

„Kurier Szczeciński” patronuje imprezom kulturalnym i akcjom społecznym organizowanym w Szczecinie i województwie[15].

Wydawcy edytuj

Pierwszym wydawcą gazety była Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”. Od 1951 r. wydawanie dziennika przejęła Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”, a w 1973 r. RSW „Prasa-Książka-Ruch”. Po likwidacji RSW w 1990 r. tytuł przekazano Szczecińskiej Spółdzielni Wydawniczej „Kurier Press”. Członkami spółdzielni zostali pracownicy „Kuriera Szczecińskiego”. Pod koniec lat 90. spółdzielnia została postawiona w stan likwidacji i na jej bazie powstała Spółka z o.o. „Kurier Szczeciński”, która rozpoczęła działalność z dniem 1 stycznia 2000 roku. Udziałowcami spółki (właścicielami „Kuriera Szczecińskiego”) zostały wszystkie osoby, które w momencie przekształcenia były członkami spółdzielni[16]. Spółka odrzuciła oferty przejęcia złożone przez międzynarodowe koncerny prasowe, które zakupiły większość tytułów prasy regionalnej w Polsce[17] „Kurier” przez wiele lat był jednym z czterech tytułów prasy regionalnej w kraju, który zachował niezależność[15].

Redaktorzy naczelni edytuj

  • Mieczysław Halski[18] (1945–1948)
  • Jerzy Jacyna (1949)
  • Wojciech Knittel (1949–1950)
  • Wincenty Kraśko (1950–1951)
  • Bolesław Rajkowski (1951–1962)
  • Jan Babiński (1963–1964)
  • Zdzisław Czapliński (1965–1974)
  • Ireneusz Jelonek (1974–1990)
  • Marek Szymczyk (1990)
  • Anna Więckowska-Machaj (1990–1996)
  • Maria Grochowska (1996–1998)
  • Andrzej Łapkiewicz (1998–2008)
  • Artur Daniel Liskowacki (2008–2010)
  • Tomasz Kowalczyk (2010–2020)
  • Roman Ciepliński (od 2020)[19][20]

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ „Gazeta Pomorska” liderem sprzedaży w III kwartale, „Polska Metropolia Warszawska” na czele e-wydań [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  2. ↑ Kurier Szczeciński, 8 października 1945, s. 1–4.
  3. ↑ Kurier Szczeciński, „Narodziny „Kuriera”. Pionierska praca dziennikarzy na Pomorzu Zachodnim”., 9 maja 1949, s. 3.
  4. ↑ Sylwia Dudek i inni, „Kurier” przy tym był. 70 lat historii polskiego Szczecina oczami dziennikarzy., Szczecin: Wydawnictwo Kurier Press, 2015, s. 9–10, ISBN 978-83-86798-29-2.
  5. ↑ Encyklopedia Szczecina. Wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, s. 503, ISBN 978-83-942725-0-0.
  6. ↑ Paulina Olechowska, Dzienniki regionalne w Polsce. Stan na koniec 2013 roku. Redakcja naukowa Paweł Kuca, Wojciech Furman, Kazimierz Wolny-Zmorzyński., 2014, s. 140, ISBN 978-83-7996-079-8.
  7. ↑ Era Kuriera. „Kurier Szczeciński” 55 lat. 1945–2000., Szczecin 2000, s. 7–8, ISBN 83-914497-0-X.
  8. ↑ Era Kuriera. „Kurier Szczeciński” 55 lat. 1945-2000., Szczecin 2000, s. 11, ISBN 83-914497-0-X.
  9. ↑ Wirtualne Media [online], „Gazeta Pomorska” liderem sprzedaży w 2019 roku, „Dziennik Zachodni” najbardziej w dół., Wirtualnemedia.pl, 20 lutego 2020, s. 11 [dostęp 2021-03-23].
  10. ↑ Kurier Szczeciński, Wydanie specjalne w związku z XIII edycją konkursu „Teraz Polska”, 26 kwietnia 2003, s. 12.
  11. ↑ Kurier Szczeciński, 19 października 2019, s. 2.
  12. ↑ Wirtualne Media [online], „Rzeczpospolita” i „Gazeta Olsztyńska / Dziennik Elbląski” liderami sprzedaży e-wydań w I-III kwartale., 2 grudnia 2019 [dostęp 2021-03-23].
  13. ↑ Kurier Szczeciński – Internetowa Encyklopedia Szczecina [online] [dostęp 2002-03-23].
  14. ↑ Kurier Szczeciński, Wydanie specjalne w związku z XIII edycją konkursu „Teraz Polska” „Znamy laureata nagrody Pomerania Nostra 2019”, 26 kwietnia 2003, s. 6.
  15. ↑ a b Encyklopedia Szczecina. Wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, Szczecin 2015, s. 503, ISBN 978-83-942725-0-0.
  16. ↑ Era Kuriera. „Kurier Szczeciński” 55 lat. 1945 – 2000., Szczecin 2000, s. 7, ISBN 83-914497-0-X.
  17. ↑ Krzysztof Flasiński (red.), Współczesne strategie rozwoju dzienników regionalnych – samodzielnie czy w ramach koncernu? w: Transformacja polskiego systemu medialnego – pod red. Marka Sokołowskiego., Toruń 2011, s. 157, ISBN 978-83-7611-962-5.
  18. ↑ Mieczysław Halski.
  19. ↑ Poczet naczelnych [online], 24kurier.pl, 9 października 2015 [dostęp 2021-03-23].
  20. ↑ Nowy naczelny „Kuriera Szczecińskiego” [online], 24kurier.pl, 16 marca 2020 [dostęp 2021-03-23].
  21. ↑ Kurier" uhonorowany - za zasługi dla gospodarki [online], 24kurier.pl [dostęp 2023-10-24] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurier_Szczeciński&oldid=73130797”