Lars-Börje Eriksson
Lars-Börje Eriksson (ur. 21 października 1966 w Åre) – szwedzki narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski.
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Åre SLK | ||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
10.01 1988, Val d’Isère (9. miejsce – super G) | ||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Kariera
edytujNajwiększy sukces w karierze osiągnął w 1988 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Calgary wywalczył brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz Franck Piccard oraz Austriak Helmut Mayer. Do zwycięzcy Szwed stracił 1,42 sekundy, a do srebrnego medalu zabrakło mu 0,12 sekundy. Na tych samych igrzyskach zajął też 27. miejsce w zjeździe, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył. Były to jego jedyne starty olimpijskie. Kilkakrotnie startował na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając podczas rozgrywanych w 1989 roku mistrzostw świata w Vail, gdzie był siódmy w supergigancie. Zajął także dziewiąte miejsce w kombinacji podczas rozgrywanych dwa wcześniej mistrzostw świata w Crans-Montana.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w drugiej połowie lat 80'. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 stycznia 1988 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w supergigancie. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanął 18 lutego 1989 roku w Aspen, gdzie w tej samej konkurencji okazał się najlepszy. Wyprzedził wtedy Markusa Wasmeiera z RFN i Helmuta Mayera. Drugie i ostatnie w karierze pucharowe zwycięstwo odniósł 11 sierpnia 1989 roku w Thredbo, gdzie wygrał giganta. Tym razem pokonał bezpośrednio Norwega Ole Kristiana Furusetha i Austriaka Günthera Madera. Ponadto jeszcze czterokrotnie plasował się na podium, po dwa razy w gigancie i supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1989/1990, kiedy w klasyfikacji generalnej zajął ósme miejsce, w klasyfikacji giganta był piąty, a w supergigancie zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tylko Szwajcar Pirmin Zurbriggen oraz Günther Mader. Szwed był ponadto drugi w klasyfikacji supergiganta w sezonie 1988/1989, ulegając tylko Zurbriggenowi. W 1991 roku zakończył karierę.
Osiągnięcia
edytuj
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 27. | 15 lutego | 1988 |  Calgary
|
Zjazd | 1:59,63 min | +5,39 s |  Pirmin Zurbriggen
|
| DNF | 17 lutego | 1988 | Calgary
|
Kombinacja | 36,55 pkt | - |  Hubert Strolz
|
3.
|
21 lutego | 1988 | Calgary
|
Supergigant | 1:39,66 min | +1,42 s |  Franck Piccard
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 9. | 1 lutego | 1987 | Crans-Montana
|
Kombinacja | 28,27 pkt | ? |  Marc Girardelli
|
| 12. | 3 lutego | 1989 |  Vail
|
Kombinacja | 4,72 pkt | ? | Marc Girardelli
|
| 7. | 8 lutego | 1989 | Vail
|
Supergigant | 1:38,81 min | +1,14 s | Martin Hangl
|
| 11. | 9 lutego | 1989 | Vail
|
Gigant | 2:37,66 min | +3,36 s | Rudolf Nierlich
|
| DNF | 23 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Supergigant | 1:26,73 min | - | Stephan Eberharter
|
| DNF | 3 lutego | 1991 | Saalbach
|
Gigant | 2:29,94 min | - | Rudolf Nierlich
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1987/1988: 30.
- sezon 1988/1989: 11.
- sezon 1989/1990: 8.
- sezon 1990/1991: 55.
Zwycięstwa w zawodach
edytuj
Pozostałe miejsca na podium
edytuj
Aspen – 19 lutego 1989 (gigant) – 3. miejsce
Whistler – 26 lutego 1989 (supergigant) – 2. miejsce- Waterville Valley – 30 listopada 1989 (gigant) – 2. miejsce
Sestriere – 12 grudnia 1989 (supergigant) – 2. miejsce
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-12)]. (ang.)