Laugerie-Basse
Laugerie-Basse – nawis skalny, znajdujący się w pobliżu Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil we francuskim departamencie Dordogne. Stanowisko archeologiczne. Od 1940 roku posiada status monument historique, w kategorii classé (zabytek o znaczeniu krajowym)[1].
Pierwsze prace na stanowisku zostały przeprowadzone przez É. Larteta i H. Christy’ego w 1863 roku[2]. W trakcie wykopalisk archeologicznych odsłonięte zostały warstwy górnopaleolityczne związane z pobytem ludności kultury magdaleńskiej, zawierające liczne zabytki materialne, m.in. ostrza kamienne oraz płytki kościane pokryte rytami przedstawiającymi zwierzęta[2][3][4]. W 1872 roku w jaskini położonej na półce skalnej odkryto szkielet i czaszki kilku osobników Homo sapiens[5]. Miejsce było zamieszkane do czasów epoki żelaza, z najmłodszych warstw wydobyto fragmenty ceramiki[3].
Wśród znalezisk z Laugerie-Basse znajduje się tzw. „bezwstydna Wenus”, odkryta w 1864 roku przez markiza Paula de Vibraye magdaleńska figurka wykonana z kości słoniowej, przedstawiająca kobietę z przesadnie zarysowanym sromem. Była to pierwsza Wenus paleolityczna odkryta na terenie Francji[2][4].
Przypisy
edytuj- ↑ Gisement de Laugerie-Basse. [w:] base Mérimée [on-line]. ministère français de la Culture. [dostęp 2020-05-11]. (fr.).
- ↑ a b c Plastyka i ryty naskalne. archeofil.pl. [dostęp 2015-05-15]. (pol.).
- ↑ a b Richard Barber: The Companion Guide to Gascony and the Dordogne. Woodbridge: Companion Guides, 1999, s. 182. ISBN 1-900639-27-0.
- ↑ a b A Dictionary of Archaeology. edited by Ian Shaw and Robert Jameson. Malden: Blackwell Publishing, 1999, s. 354. ISBN 0-631-17423-0.
- ↑ Laugerie-Basse, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-05-15].