Leichter Einheintswaffenträger
Leichter Einheintswaffenträger – niemiecki projekt podwozia działa samobieżnego, na którym montowana miała być armata przeciwpancerna lub haubica. Prace nad tym podwoziem rozpoczęto w 1943 roku. Początkowo planowano modernizację podwozia Gsw III/IV opartego na elementach czołgów PzKpfw III i PzKpfw IV, wykorzystanego wcześniej do budowy dział samobieżnych Nashorn i Hummel, ale ostatecznie za lepsze rozwiązanie uznano podwozie wykorzystujące elementy czołgu lekkiego PzKpfw 38(t).
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
4 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Egzemplarze |
prototyp |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
6-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Praga EPA AC2/2 o pojemności 7750 cm³ |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
stalowy |
| Długość |
6530 mm |
| Szerokość |
3160 mm |
| Wysokość |
2250 mm |
| Masa |
bojowa: ~13 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
45 km/h |
| Zasięg pojazdu |
~200 |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata przeciwpancerna 8,8 cm Pak 43 L/71 kal. 88 mm lub 1 x haubica 10,5 cm leFH 18/40/5 L/28 kal. 105 mm | |
Na podwoziu Leichter Einheintswaffenträger miało być montowane działo przeciwpancerne 8,8 cm Pak 43 L/71 kalibru 88 mm (kąt ostrzału w pionie od -8° do +20°, zapas amunicji 34 naboje) lub haubica 10,5 cm leFH 18/40/5 L/28 kalibru 105 mm (kąt ostrzału w pionie od -5° do +42°, zapas amunicji 96 nabojów). Obydwa działa miały możliwość pełnego obrotu.
Uproszczenie podwozia miało umożliwić rozwinięcie w połowie 1945 roku masowej produkcji wykorzystujących je dział samobieżnych, docelowo planowano produkcję 350 podwozi miesięcznie, ale ostatecznie powstał tylko prototyp.
Bibliografia edytuj
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.