Lemuria (fikcyjna kraina)
Lemuria – hipotetyczny zatopiony kontynent na Oceanie Indyjskim, nazwany tak przez Philipa Sclatera, wymyślony przez XIX-wiecznych darwinistów w celu wyjaśnienia izolacji lemurów na Madagaskarze i występowania skamieniałości ich przodków w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Ernst Haeckel, niemiecki darwinista, użył teorii o istnieniu Lemurii dla wyjaśnienia braku skamieniałości „brakującego ogniwa” między ludźmi a małpami, twierdząc, że znajdują się one pod powierzchnią morza.
Wszelkie spekulacje na temat tego typu „pomostów lądowych” straciły sens po przyjęciu przez ogół geologów na początku XX wieku hipotezy izostazji.
Nauczanie ezoteryki
edytujW międzyczasie Helena Bławatska publikowała swoje teksty o Lemurii, twierdząc, że miała wizje starożytnej, przed-atlantydzkiej Księgi Dzyan. To ona sprawiła, że Lemuria stała się w powszechnej świadomości mistycznym, zaginionym kontynentem poprzedzającym Atlantydę i urosła od lądowego pomostu do ogromnego kontynentu w rejonie pasa okołorównikowego, zajmującego większość obszarów Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego. Zdaniem ezoteryków Australia, Oceania i Madagaskar to współcześnie dostępne pozostałości po Lemurii[1]. Również Rudolf Steiner prowadził wykłady o Lemurii.
Kontynent Mu
edytujKontynent Mu, wymyślony przez Augustusa Le Plongeon (1826–1908) prawdopodobnie oparty jest na teoriach dotyczących Lemurii. O Mu wspomina w swych książkach również James Churchward.
Przekazy mityczne i starożytne
edytujZ Lemurią wiązano liczne przekazy mityczne i starożytne. Znany jest przekaz z egipskiego Papirusu o ofierze zatonięcia statku o wyspie, która zatonęła na Oceanie Indyjskim. Zgłaszano wątpliwości co do identyfikacji wyspy Taprobany u Eratostenesa, Strabona czy Pliniusza Starszego. Z Lemurią niektórzy wiążą przekaz Diodora Sycylijskiego o Wyspie Słonecznej i Panchai (Punchai). Arabowie lokalizowali na Oceanie Indyjskim wyspę Arin. W przekazach Tamilów jest wymieniany zatopiony kontynent Madura[2] (Kumari Kandam, Kumari Nadu).
Miejsca powiązane z Lemurią
edytujBadacze zaginionych kontynentów część tajemniczych ruin w obrębie Pacyfiku uznała za pozostałości po Lemurii. Są to między innymi:
- podwodna formacja w pobliżu wyspy Yonaguni
- ruiny Nan Madol
- posągi Moai na Wyspie Wielkanocnej
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wiesław Bator: LEMURIA,Mu. W: Zaświaty i krainy mityczne. M.Sacha-Piekło (red.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999, s. 155–156. ISBN 83-7006-854-5.
- ↑ Atlantyda, Lemuria czy Mu?. W: Andrzej Marks: Atlantyda – fantazja czy rzeczywistość. Gdańsk: KAW, 1986, s. 217–222. ISBN 83-03-01461-7.
Bibliografia
edytuj- Aleksander Kondratow: Lemuria. Klucz do przeszłości?. Wyd. 1. Warszawa: ISKRY, 1983. ISBN 83-207-0551-7.
- Frank Joseph: Tajemnica najstarszej kultury na Ziemi. Wyd. 1. Warszawa: Amber, 2007. ISBN 978-83-241-2826-6.