Lista zawodowych mistrzów świata wagi superśredniej w boksie

Waga superśrednia została wprowadzona w roku 1984 przez IBF, a następnie przyjęta przez WBA (1987), WBO (1988) i WBC (1988). Jej limit wynosi 168 funtów (76,2 kg).

Pierwszym mistrzem świata był od roku 1984 Brytyjczyk Murray Sutherland. Każda z organizacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),
World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,
International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,
World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
28 marca 1984	22 lipca 1984	Murray Sutherland	Wielka Brytania	IBF	0
Sutherland został inauguracyjnym mistrzem IBF zwyciężając na punkty Erniego Singletaryego^[1].
22 lipca 1984	6 grudnia 1987	Park Chong-pal	Korea Południowa	IBF	8
Park zrezygnował z tytułu IBF zostając inauguracyjnym mistrzem WBA^[2].
6 grudnia 1987	23 maja 1988	Park Chong-pal	Korea Południowa	WBA	1
Park został inauguracyjnym mistrzem WBA po zwycięstwie nad Jesusem Gallardo przez TKO w 2r^[3].
11 marca 1988	1989	Graciano Rocchigiani	Niemcy	IBF	3
Rocchigiani zdobył wakujący tytuł IBF zwyciężając Vincenta Boulware przez TKO w 8r. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii^[4].
23 maja 1988	28 maja 1989	Fulgencio Obelmejias	Wenezuela	WBA	0
4 listopada 1988	28 kwietnia 1990	Thomas Hearns	Stany Zjednoczone	WBO	2
Hearns został inauguracyjnym mistrzem WBO po pokonaniu na punkty Jamesa Kinchena. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii po zwycięskiej obronie z Michaelem Olajide^[5].
7 listopada 1988	1990	Sugar Ray Leonard	Stany Zjednoczone	WBC	2
Leonard został inauguracyjnym mistrzem WBC po zwycięstwie nad Dannym Lalonde przez TKO w 9r. Zrezygnował z tytułu^[6].
28 maja 1989	30 marca 1990	Baek In-chul	Korea Południowa	WBA	2
27 stycznia 1990	18 maja 1991	Lindell Holmes	Stany Zjednoczone	IBF	3
30 marca 1990	5 kwietnia 1991	Christophe Tiozzo	Francja	WBA	2
21 września 1991	18 marca 1995	Chris Eubank	Wielka Brytania	WBO	14
15 grudnia 1990	3 października 1992	Mauro Galvano	Włochy	WBC	2
5 kwietnia 1991	12 września 1992	Víctor Córdoba	Panama	WBA	1
18 maja 1991	10 stycznia 1992	Darrin Van Horn	Stany Zjednoczone	IBF	1
10 stycznia 1992	13 lutego 1993	Iran Barkley	Stany Zjednoczone	IBF	0
12 września 1992	26 lutego 1994	Michael Nunn	Stany Zjednoczone	WBA	4
3 października 1992	2 marca 1996	Nigel Benn	Wielka Brytania	WBC	9
13 lutego 1993	18 listopada 1994	James Toney	Stany Zjednoczone	IBF	3
26 lutego 1994	12 sierpnia 1994	Steve Little	Stany Zjednoczone	WBA	0
12 sierpnia 1994	12 czerwca 1999	Frankie Liles	Stany Zjednoczone	WBA	7
18 listopada 1994	22 listopada 1996	Roy Jones Jr.	Stany Zjednoczone	IBF	5
Roy Jones Jr. pozostawił wakujący tytuł IBF zostając tymczasowym mistrzem WBC w wadze półciężkiej^[7].
18 marca 1995	5 lipca 1997	Steve Collins	Irlandia	WBO	7
Collins pozostawił wakujący tytuł ogłaszając zakończenie kariery po zwycięskiej obronie tytułu z Craigem Cummingsem przez TKO w 3r^[8].
2 marca 1996	6 lipca 1996	Thulani Malinga	Południowa Afryka	WBC	0
6 lipca 1996	12 października 1996	Vincenzo Nardiello	Włochy	WBC	0
12 października 1996	19 grudnia 1997	Robin Reid	Wielka Brytania	WBC	3
21 czerwca 1997	24 października 1998	Charles Brewer	Stany Zjednoczone	IBF	3
11 października 1997	4 marca 2006	Joe Calzaghe	Wielka Brytania	WBO	21
19 grudnia 1997	27 marca 1998	Thulani Malinga	Południowa Afryka	WBC	0
27 marca 1998	23 października 1999	Richie Woodhall	Wielka Brytania	WBC	2
24 października 1998	15 marca 2003	Sven Ottke	Niemcy	IBF	17
12 czerwca 1999	8 kwietnia 2000	Byron Mitchell	Stany Zjednoczone	WBA	1
23 października 1999	6 maja 2000	Markus Beyer	Niemcy	WBC	1
8 kwietnia 2000	2000	Bruno Girard	Francja	WBA	1
Girard został pozbawiony tytułu WBA za odmowę walki rewanżowej z Mannym Siacą i przejście do wagi półciężkiej^[9].
6 maja 2000	1 września 2000	Glenn Catley	Wielka Brytania	WBC	0
1 września 2000	15 grudnia 2000	Dingaan Thobela	Południowa Afryka	WBC	0
15 grudnia 2000	maj 2001	Dave Hilton Jr.	Kanada	WBC	0
Hilton został pozbawiony tytułu po skazaniu na siedem lat więzienia^[10].
3 marca 2001	15 marca 2003	Byron Mitchell	Stany Zjednoczone	WBA	2
10 lipca 2001	5 kwietnia 2003	Eric Lucas	Kanada	WBC	3
15 marca 2003	27 marca 2004	Sven Ottke	Niemcy	WBA i IBF	4
Ottke pozostawił wakujące tytuły ogłaszając jako niepokonany zakończenie kariery.
5 kwietnia 2003	5 czerwca 2004	Markus Beyer	Niemcy	WBC	2
5 maja 2004	12 listopada 2004	Manny Siaca	Portoryko	WBA	0
5 czerwca 2004	9 października 2004	Cristian Sanavia	Włochy	WBC	0
2 października 2004	4 marca 2006	Jeff Lacy	Stany Zjednoczone	IBF	4
9 października 2004	14 października 2006	Markus Beyer	Niemcy	WBC	5
12 listopada 2004	14 października 2006	Mikkel Kessler	Dania	WBA	4
4 marca 2006	27 listopada 2006	Joe Calzaghe	Wielka Brytania	IBF i WBO	1
Calzaghe zrezygnował z tytułu IBF preferując obronę tytułu WBO z Peterem Manfredo zamiast z oficjalnym pretendentem IBF Robertem Stieglitzem.
14 października 2006	3 listopada 2007	Mikkel Kessler	Dania	WBA Super i WBC	1
27 listopada 2006	3 listopada 2007	Joe Calzaghe	Wielka Brytania	WBO	2
3 marca 2007	19 października 2007	Alejandro Berrio	Kolumbia	IBF	0
19 października 2007	26 czerwca 2012	Lucian Bute	Kanada	IBF	9
3 listopada 2007	2008	Joe Calzaghe	Wielka Brytania	WBA Super, WBC i WBO	0
Calzaghe pozostawił wakujące tytuły przechodząc do kategorii półciężkiej.
21 czerwca 2008	21 listopada 2009	Mikkel Kessler	Dania	WBA	2
Kessler zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Dimitri Sartisona przez KO w 12r^[11].
27 września 2008	10 stycznia 2009	Denis Inkin	Rosja	WBO	0
Inkin zdobył wakujący tytuł WBO wygrywając z Fulgencio Zunigą^[12].
6 grudnia 2008	24 kwietnia 2010	Carl Froch	Wielka Brytania	WBC	2
10 stycznia 2009	22 sierpnia 2009	Károly Balzsay	Węgry	WBO	1
22 sierpnia 2009	25 sierpnia 2012	Robert Stieglitz	Niemcy	WBO	6
21 listopada 2009	17 grudnia 2011	Andre Ward	Stany Zjednoczone	WBA Super	4
21 listopada 2009	lipiec 2011	Dimitri Sartison	Niemcy	WBA	1
Sartison zdobył wakujący po awansie Kesslera na super mistrza tytuł regularny zwyciężając przez TKO w 6r Stjepana Božiča. Zwakował tytuł z powodu poważnej kontuzji kolana.
24 kwietnia 2010	2010	Mikkel Kessler	Dania	WBC	0
Kessler pozostawił wakujący tytuł WBC ze względu na poważną kontuzję oka.
27 listopada 2010	17 grudnia 2011	Carl Froch	Wielka Brytania	WBC	1
Froch zdobył wakujący tytuł WBC wygrywając z Arthurem Abrahamem^[13].
26 sierpnia 2011	październik 2012	Károly Balzsay	Węgry	WBA	1
Balzsay zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Stanisława Kasztanowa (Ukraina) niejednogłośnie na punkty. Został pozbawiony tytułu nie mogąc, ze względu na przewlekłą kontuzję, zmierzyć się z obowiązkowym pretendentem Brianem Magee.
17 grudnia 2011	kwiecień 2013	Andre Ward	Stany Zjednoczone	WBA Super i WBC	1
Ward został pozbawiony tytułu WBC.
26 czerwca 2012	25 maja 2013	Carl Froch	Wielka Brytania	IBF	2
Froch 25 maja 2013 pokonał Mikkela Kesslera i połączył tytuły mistrza świata federacji IBF i WBA.
25 sierpnia 2012	23 marca 2013	Arthur Abraham	Niemcy	WBO	1
październik 2012	8 grudnia 2012	Brian Magee	Wielka Brytania	WBA	0
Magee 30 lipca 2011 pokonał jednogłośnie na punkty Jaime Barbozę z Kostaryki i został tymczasowym mistrzem WBA. Po pozbawieniu tytułu Károlya Balzsaya został awansowany na mistrza regularnego.
8 grudnia 2012	25 maja 2013	Mikkel Kessler	Dania	WBA	0
23 marca 2013	1 marca 2014	Robert Stieglitz	Niemcy	WBO	2
kwiecień 2013	Nadal	Andre Ward	Stany Zjednoczone	WBA Super	1
25 maja 2013	3 lutego 2015	Carl Froch	Wielka Brytania	WBA i IBF	2
Froch 3 lutego 2015 zrezygnował z tytułu mistrza świata federacji IBF.
22 czerwca 2013	16 sierpnia 2014	Sakio Bika	Australia	WBC	1
Bika zdobył wakujący tytuł zwyciężając Mario Antonio Peribana (Meksyk).
1 marca 2014	Nadal	Arthur Abraham	Niemcy	WBO	4
16 sierpnia 2014	24 kwietnia 2015	Anthony Dirrell	Stany Zjednoczone	WBC	0
3 lutego 2015	5 maja 2015	Carl Froch	Wielka Brytania	WBA	0
Froch został 6 maja 2015 pozbawiony tytułu mistrza świata WBA.
24 kwietnia 2015	Nadal	Badou Jack	Szwecja	WBC	0
9 maja 2015	Nadal	Fiodor Czudinow	Rosja	WBA	0
Czudinow, który od 11 grudnia 2014 był tymczasowym mistrzem WBA, został 9 maja 2015 mistrzem regularnym po pokonaniu Felixa Sturma.
23 maja 2015	Nadal	James DeGale	Wielka Brytania	IBF	0
DeGale zdobył wakujący tytuł mistrzowski IBF po pokonaniu na punkty Andre Dirrella..