Longin Żarnowiecki

polski duchowny katolicki, biskup

Longin Żarnowiecki (ur. 15 marca 1842 w Folwarkach na Wołyniu, zm. 29 września 1915 w Żytomierzu), polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy łucki i żytomierski.

Longin Żarnowiecki
Biskup tytularny Mosynopolis
Ilustracja
Longin Żarnowiecki
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1842
Folwarki

Data i miejsce śmierci

29 września 1915
Żytomierz

Biskup pomocniczy łucki i żytomierski
Okres sprawowania

1910–1915

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

7 kwietnia 1910

Sakra biskupia

12 czerwca 1910

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 czerwca 1910

Konsekrator

Stefan Denisewicz

Współkonsekratorzy

Jan Cieplak
Augustyn Łosiński

Studiował w Żytomierzu i Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1866, potem pracował jako wikariusz w Łucku oraz proboszcz w Monasterzyskach. Był profesorem i rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu, wcześniej wykładał w seminariach duchownych w Żytomierzu i Kamieńcu Podolskim. Ogłaszał publikacje z liturgiki.

7 kwietnia 1910 został mianowany biskupem pomocniczym łuckim i żytomierskim, ze stolicą tytularną Mosynopolis. Ordynariuszem obu diecezji, złączonych w tym okresie unią personalną, był w chwili nominacji Żarnowieckiego Karol Antoni Niedziałkowski; Żarnowiecki, jako wikariusz generalny, odgrywał czołową rolę w obu diecezjach po śmierci Niedziałkowskiego w kwietniu 1911 (nowym ordynariuszem został dopiero w październiku 1916 Ignacy Dubowski).

Bibliografia edytuj

  • Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 2000
  • Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna Wydawnictwa Gutenberga. [T.] 18, Victor – Żyżmory. Warszawa: (reprint) "Gutenberg-Print", 1995. ISBN 83-86381-24-8.

Linki zewnętrzne edytuj