Ludmiła Hirnle

polska kardiolog

Ludmiła Hirnle z domu Skaja (ur. 25 marca 1922 w Kościerzynie, zm. 10 czerwca 2011 we Wrocławiu), lekarz, profesor nauk medycznych, kardiolog.

Ludmiła Hirnle
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1922
Kościerzyna

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 2011
Wrocław

Profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, kardiologia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

1969

Profesura

1979

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

edytuj

Przed wojną uczęszczała do gimnazjum urszulanek w Kościerzynie, w 1939 zdążyła ukończyć tam klasę przedmaturalną. Maturę złożyła już w Lublinie, na tajnych kompletach, w 1941 r. Swoją edukację kontynuowała, również w strukturach podziemnego nauczania, także na poziomie studiów wyższych: I i II rok medycyny u dra Zaorskiego zaliczyła w latach 1942-1944, a po wojnie dokończyła studia w latach 1945-1947, uzyskując dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

W latach 1952-1968 była asystentem (później adiunktem) III Kliniki Chorób Wewnętrznych pod kierunkiem profesora Edwarda Szczeklika; w tym okresie, w 1960, uzyskała we wrocławskiej Akademii Medycznej stopień naukowy doktora medycyny, broniąc pracy pt. „Bakteryjne zapalenie wsierdzia”, za którą otrzymała nagrodę Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

W latach 1961-1968 pracowała w Wojewódzkiej Przychodni Kardiologicznej we Wrocławiu, w tym czasie w 1963 odbyła staż w klinikach kardiologicznych w Paryżu i Marsylii.

W 1968 przeprowadziła we wrocławskiej AM swoje kolokwium habilitacyjne (stopień naukowy docenta nauk medycznych uzyskała w 1969, a w 1971 – tytuł naukowy docenta); również w roku 1968 podjęła obowiązki ordynatora Oddziału Internistyczno-Kardiologicznego Szpitala Specjalistycznego we Wrocławiu (wcześniej Oddział Chorób Wewnętrznych), będąc równocześnie docentem detaszowanym (oddelegowanym) Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pracowała w tym oddziale do 1992 roku, do przejścia na emeryturę.

W latach 1977-1998 prowadziła Kardiologiczny Ośrodka Naukowo-Badawczy w Dusznikach-Zdroju; w 1978 dodatkowo prowadziła podspecjalizację z kardiologii w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego Rada Państwa nadała jej w 1979; w 1983 powierzono jej obowiązki Specjalisty Wojewódzkiego ds. Kardiologii. W 1985 dokonała otwarcia Ośrodka Wszczepiania Stymulatorów w Pododdziale Intensywnej Terapii Kardiologicznej.

W 1988 Rada Państwa nadała jej tytuł naukowy profesora zwyczajnego.

Działalność we wrocławskim Szpitalu Specjalistycznym

edytuj

W okresie prawie 25-letniej działalności Ludmiły Hirnle w Szpitalu Specjalistycznym powstały:

  • 10-łóżkowy pododdział intensywnej terapii kardiologicznej kompletnie wyposażony i z pełnym zakresem czynności,
  • ośrodek wszczepiania i kontroli stymulatorów,
  • pracownie: usg serca, usg jamy brzusznej, polikardiograficzna.

Wprowadzono ponadto:

  • metodę Dopplera do rutynowych badań przepływów naczyniowych,
  • badanie układu przewodzącego serca,
  • stymulację przezprzełykową,
  • metodę rozcieńczania barwników w wadach wrodzonych serca,
  • 24-godzinne badanie EKG metodą Holtera.

Dorobek naukowy

edytuj

Publikacje

edytuj

Publikacje w liczbie około 160. Istotne kierunki zainteresowań naukowych: fonokardiografia, stereokardiografia, wektokardiografia, polikardiografia, apeksokardiografia. W wyniku tego powstały następujące publikacje:

  • Ocena przydatności fonokardiografii w kwalifikowaniu chorych do komisurotomii mitralnej;
  • Interpretacja zapisów fonokardiografii w przypadkach wrodzonych wad serca i naczyń;
  • Ocena dynamiki skurczu mięśnia sercowego w przeciekach wewnątrzsercowych w badaniach polikardiograficznych;
  • Analiza matematyczna apeksokardiogramu dla oceny stanu mięśnia lewej komory w chorobie wieńcowej, po zawale serca, w tętniaku pozawałowym serca, po wszczepieniu stymulatora, w wadach nabytych serca, w kwalifikacji do komisurotomii mitralnej;
  • Ocena czynności lewej komory w świeżym zawale serca i w ostrej niewydolności wieńcowej metodą polikardiografii;
  • Dopplerowskie badania przepływu krwi przez aortę w zawale serca;
  • Opis problemu nadmiernie opadniętej nerki w patogenezie nadciśnienia tętniczego;
  • Opis hemolizy wewnątrznaczyniowej u chorych z wszczepioną sztuczną zastawką serca;

Prace z apeksokardiografii, polikardiografii i techniki dopplerowskiej miały charakter pionierski. Prace te wniosły istotny wkład do medycyny i spowodowały, że ich autorka uznana została autorytetem w dziedzinie kardiologii.

Kształcenie kadry naukowej

edytuj

Kierownik specjalizacji 60 lekarzy na I i II stopień z chorób wewnętrznych, 8 lekarzy z kardiologii. Promotor 7 doktorów, opiekun jednej pracy habilitacyjnej. Recenzent 24 prac doktorskich, 8 habilitacyjnych, 6 wniosków na tytuł profesora.

Członkostwo w towarzystwach naukowych

edytuj
  • Polskie Towarzystwo Lekarskie
  • Towarzystwo Internistów Polskich
  • Polskie Towarzystwo Kardiologiczne (od 1973 roku zastępca, od 1984 roku przewodnicząca Oddziału Wrocławskiego).
  • Wrocławskie Towarzystwo Naukowe;
  • Rada Naukowa Uzdrowisk Kłodzkich;
  • American Society of Echocardiography;
  • International Doppler Society;
  • Komisja Dyscyplinarna dla Nauczycieli Akademickich;
  • Rada Naukowa Instytutu Stomatologii;
  • Zastępca Rzecznika Dobra Służby Zdrowia przy Okręgowej Komisji Kontroli Zawodowej;
  • Sąd Koleżeński w Oddziale Wrocławskim Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Ważniejsze wyróżnienia i odznaczenia

edytuj
  • 1960-1983 – siedem nagród Rektora Akademii Medycznej we Wrocławiu na działalność naukową, dydaktyczno-wychowawczą i organizacyjną
  • 1971 – Srebrny Krzyż Zasługi
  • 1974 – Złoty Krzyż Zasługi
  • 1980 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • 1983 – Medal Komisji Edukacji Narodowej
  • 1992 – Złota Odznaka Honorowa „Academia Medica Wratislaviensis”
  • 2000 – Medal 50-lecia Akademii Medycznej we Wrocławiu

Rodzina

edytuj

Ludmiła Hirnle w 1951 r. wyszła za mąż za lekarza-radiologa Zbigniewa Hirnle (późniejszego profesora Akademii Medycznej we Wrocławiu). Ma z nim dwóch synów (ur. w 1953 i 1956 r.), również lekarzy: starszy z nich, Piotr Hirnle, jest kierownikiem Kliniki Radioterapii w Bielefeld, a młodszy, prof. dr hab. n.med. Tomasz Hirnle, jest kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii AM w Białymstoku. Ludmiła Hirnle ma trzech wnuków (ur. w 1979, 1981 i 1983 r.).

Bibliografia

edytuj