Ludvig Irgens-Jensen
Ludvig Paul Irgens-Jensen[1][2] (ur. 13 kwietnia 1894 w Kristianii, zm. 11 kwietnia 1969 w Piazza Armerina[1][2]) – norweski kompozytor.
.jpg) Ludvig Irgens-Jensen, 1959 | |
| Imię i nazwisko |
Ludvig Paul Irgens-Jensen |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Studiował filozofię i filologię w Oslo, uczył się też teorii muzyki i gry na fortepianie[1][2]. W zakresie kompozycji pozostał w dużej mierze samoukiem[2]. W latach 1920–1921 przebywał w Paryżu[1]. W 1929 roku napisał oratorium Heimferd dla uczczenia 900. rocznicy śmierci króla Olafa Świętego[2]. Od 1946 do 1963 roku zasiadał w radzie eksperckiej związku kompozytorów norweskich[1]. W 1946 roku otrzymał od rządu norweskiego dożywotnią pensję za zasługi w dziedzinie sztuki[2].
W swojej twórczości nawiązywał do niemieckiej muzyki późnoromantycznej[2]. Jego muzyka cechuje się jasnością konstrukcji i melodyjnością, modalnością oraz wariacyjnym i polifonicznym opracowaniem materiału dźwiękowego[1]. W niektórych utworach stosował nawiązania do norweskiego folkloru muzycznego[1].
Wybrane kompozycje edytuj
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Tema con variazioni (1925)
- Passacaglia (1926)
- Partita sinfonica (1937)
- Symfonia d-moll (1942)
- Canto d’omaggio (1950)
Utwory kameralne
- Sonata skrzypcowa (1924)
- Kwintet fortepianowy (1927)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Japanischer Frühling na głos i fortepian (1919)
- kantata Der Gott und die Bajadere (1932)
- oratorium Heimferd na solistów, chór i orkiestrę (1929)
Opera
- Heimferd (wyst. Oslo 1947)