Ludwik Meisner
Ludwik Stefan Meisner (ur. 31 maja 1899 w Mińsku Mazowieckim, zm. między 4 a 7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[1].
 kapitan broni pancernych
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
między 4 a 7 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 pułk ułanów |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 31 maja 1899 w Mińsku Mazowieckim, w rodzinie Karola i Marii z Urbańskich[2][3]. Do Wojska Polskiego wstąpił w 1918, został przydzielony do 7 pułku ułanów. W szeregach 13 pułku ułanów walczył w wojnie z bolszewikami. W stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1924 i 14 lokatą służył w Korpusie Ochrony Pogranicza, jego oddziałem macierzystym pozostawał 13 pułk ułanów[4]. W 1931 będą w stopniu porucznika został przeniesiony z 1 pułku ułanów do 2 pułku pancernego[5], by następnie pełnić służbę w 2 batalionie czołgów i samochodów pancernych[6]. W 1934 został przeniesiony do 10 pułku ułanów[7]. Służył 8 batalionie pancernym. Awansował do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936[8]. Od 1938 był dowódcą 1 kompanii podchorążych rezerwy Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w CWBPanc[9].
Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej[1], wzięty do niewoli przez Sowietów. Zgodnie z datą ostatniej wiadomości do bliskich, 28 listopada 1939 był już w Kozielsku. Według stanu z kwietnia 1940 jeniec obozu kozielskiego. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD (lista wywózkowa bez numeru z 2 kwietnia 1940)[10]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[10]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943[11][12].
Był żonaty z Weroniką z Koronkiewiczów, z którą miał dwoje dzieci[13].
Upamiętnienie edytuj
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
- Dąb Pamięci posadzony przez Zespół Szkół Ekonomicznych, ul. Kazikowskiego 18, Mińsk Mazowiecki, certyfikat 2484/2283/WE/2010[14]
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi[8]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[8]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[15]
- Znak Pancerny nr 679
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 168.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 392, jako Maissner.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 482, tu także Meissner.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 334, 364.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 7), MSWojsk., 23 października 1931, s. 331.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 11), MSWojsk, 7 czerwca 1934, s. 162.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 14), MSWojsk, 22 grudnia 1934, s. 273.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 234.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 480.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 482.
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 392.
- ↑ Bohaterowie – Strona 319 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online] [dostęp 2019-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-01] (pol.).
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.