Maciej Kilarski
Maciej Przemysław Kilarski (ur. 24 lutego 1922 w Poznaniu, zm. 28 września 2003 w Gdańsku) – konserwator zabytków, historyk sztuki i muzealnik. Jego zawodowe życie kojarzone jest przede wszystkim z Muzeum Zamkowym w Malborku, gdzie pracował przez 32 lata.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Oliwski w Gdańsku |
| Zawód, zajęcie |
konserwator, historyk sztuki, muzealnik |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Życiorys edytuj
Urodził się 24 lutego 1922 w Poznaniu, syn Jana Kilarskiego. Edukację gimnazjalną odbył w Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie, gdzie dał się poznać jako utalentowany rysownik. W 1929 z ojcem i siostrą odwiedził Włochy. W czasie okupacji niemieckiej wraz z rodzicami osiedlił się we Lwowie. Na tamtejszej politechnice rozpoczął studia architektoniczne, które kontynuował po wojnie w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzupełnił tam też swoją wiedzę o studia z zakresu historii sztuki, po czym na dobre rozpoczął przygodę z zabytkami. Jego pierwszym projektem badawczym była architektura pocysterskiego opactwa w Rudach Raciborskich. We wczesnych latach powojennych jego zainteresowania skupiły się na zburzonym Starym Mieście w Gdańsku. W latach 40. przeniósł się do tego miasta i tam też pozostał do końca swoich dni. W latach 50. zaangażował się w odbudowę historycznego Głównego Miasta. Doświadczenie wyniesione z Gdańska okazało się niezwykle przydatne w największej przygodzie jego życia, jaką był Zamek w Malborku. Z Malborkiem związał się już pod koniec lat 50.
Był pierwszym polskim badaczem architektury zamku po II wojnie światowej. W latach 1961–1992 pracował jako kustosz a później też jako kurator Muzeum Zamkowego. Jego wieloletnia służba dla zamku przyniosła mu miano legendy Malborka. Mieszkał w Oliwie, skąd codziennie dojeżdżał do pracy pociągiem.
Był mężem Ewy Totwen[1] oraz ojcem Grażyny Totwen-Kilarskiej[2].
Pochowany został na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie (kwatera 13-14-9)[3].
Bibliografia edytuj
- Maciej Kilarski, Odbudowa i konserwacja zespołu zamkowego w Malborku w latach 1945–2000, Michał Woźniak (red.), Mariusz Mierzwiński (red.), Malbork: Muzeum Zamkowe, 2007, ISBN 83-86206-81-0, OCLC 176929594.
- Mieczysław Haftka, Kilarski Maciej Przemysław, w: Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego (pod redakcją Zbigniewa Nowaka), Suplement III (pod redakcją Józefa Borzyszkowskiego), Gdańsk 2012, s. 113–114
Przypisy edytuj
- ↑ Turbot, Olga, Ewa i Irena, czyli łątki, na które uwziął się los [online], Jej historie, 19 sierpnia 2015 [dostęp 2023-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-29].
- ↑ Turbot, Olga, Ewa i Irena, czyli łątki, na które uwziął się los [online], Jej historie, 19 sierpnia 2015 [dostęp 2023-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-29].
- ↑ Jan Kilarski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].