Maciej Krzeptowski

biolog polski, żeglarz

Maciej Krzeptowski (ur. 1938 w Rabce) – doktor nauk przyrodniczych, biolog, żeglarz, kapitan jachtowy, podróżnik, członek JK AZS Szczecin i Bractwa Wybrzeża – Mesy Kaprów Polskich, prawnuk Sabały. Honorowy Ambasador Szczecina. Członek Yacht Klubu Rzeczypospolitej Polskiej (YKRP) i Rady Programowej Polskiej Fundacji Morskiej.

Maciej Krzeptowski
Ilustracja
Maciej Krzeptowski (2010)
Data i miejsce urodzenia

1938
Rabka

Zawód, zajęcie

biolog

Miejsce zamieszkania

Szczecin

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor nauk przyrodniczych

Alma Mater

Uniwersytet Poznański,
Akademia Rolnicza w Szczecinie (doktorat)

Życiorys

edytuj

Absolwent biologii Uniwersytetu Poznańskiego, tytuł doktora nauk przyrodniczych zdobył na Akademii Rolniczej w Szczecinie.

Żeglarstwo zaczął uprawiać w Jacht Klubie AZS w Poznaniu. Następnie pływał na jeziorze Miedwie (Pojezierze Zachodniopomorskie) i Pojezierzu Mazurskim, uczestniczył w rejsach po Bałtyku na jachtach Klubu Morskiego Pogoń oraz w Regatach Bermudzkich na „Darze Szczecina” (1972)[1].

W latach 1972–1981 był zatrudniony na stanowisku ichtiologa w Morskim Instytucie Rybackim w Świnoujściu. Odbywał wówczas rejsy na łowiska Afryki Zachodniej oraz brał udział w Pierwszej Polskiej Morskiej Ekspedycji Antarktycznej 1975–1976.

W latach 2000–2003 prowadził jacht Ludomira Mączki SY Maria w części jej drugiego rejsu dookoła świata. Celem wyprawy, oprócz wyczynu żeglarskiego, było zebranie zbiorów muzealnych (geologicznych, przyrodniczych i etnograficznych) oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie przyrody morza. Jacht zawinął do kilkudziesięciu portów morskich w 30 krajach.

Trasa okołoziemskiej podróży, rozpoczętej przez Ludomira Mączkę w roku 1999, wiodła szlakiem Magellana przez Wyspy Zielonego Przylądka, Montevideo (port zamustrowania Macieja Krzeptowskiego), Cieśninę Magellana, Kanały Patagonii, Castro, Valdivia, Wyspę Robinsona Cruzoe, archipelagi: San Juan Fernandez, Markizy, Samoa i Tonga, Nową Zelandię (Auckland), Wielką Rafę Australijską, Cieśninę Torresa, Komory, Madagaskar, Durban, Przylądek Dobrej Nadziei, wyspę Św. Heleny, wyspy Fernando de Noronha, wyspy Salut (Gujana Francuska), Barbados na Karaibach i Azory z powrotem do Polski.

Autor wystaw muzealnych: „Przyroda morza”, „Polacy w wyprawach polarnych” i „Marią przez Pacyfik” (pracował wówczas w Muzeum Narodowym w Szczecinie). Autor książek i artykułów.

Wyróżniony (razem z Ludomirem Mączką) Kolosem 2003[2] w kategorii żeglarstwo za wyprawę „Marią” dookoła świata[3].

Twórczość (wybór)

edytuj
  • „Biologia, połowy i zasoby sardynki (S. pilchardus Walb.) z rejonu Sahary Zachodniej w latach 1972-1977”, Wydawn. Morskiego Instytutu Rybackiego, Gdynia 1979
  • „Marią dookoła świata dwadzieścia lat później”, Wydawnictwo Poznaj Świat, Warszawa 2005, ISBN 83-7380-233-9
  • „Pół wieku i trzy oceany” Morski Instytut Rybacki, Gdynia 2006, ISBN 83-917532-8-X
  • „Mam na imię Ludomir = My name is Ludomir”, Oficyna In Plus, Wołczkowo 2008, ISBN 978-83-89402-64-6 (współautor Wojciech Jacobson)
  • „Zasolony król”, Morski Instytut Rybacki - Państwowy Instytut Badawczy, Gdynia 2012, ISBN 978-83-61650-05-8 (współautor Janina Krzeptowska)

Przypisy

edytuj
  1. Rejs Wagnera – wyprawa dookoła świata, załoga jachtu Ulysses, www.rejswagnera.pl (dostęp: 6 maja 2008)
  2. Kolosy – nagrody przyznawane za osiągnięcia minionego roku w kategoriach: podróże, żeglarstwo, alpinizm, eksploracja jaskiń i wyczyn roku. Podczas konkursy wręczana jest także nagroda dziennikarzy i nagroda publiczności. Organizatorem Kolosów jest MART. www.kolosy.pl
  3. Laureaci Kolosów, www.kolosy.pl. kolosy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (dostęp: 6 maja 2008)

Bibliografia

edytuj