Makefile (Borland)

Makefile (Borland) – język skryptowy, w którym tworzone są zbiory źródłowe, dla programu make pakietów programowania firmy Borland, w szczególności serii pakietów oznaczonej nazwą Turbo/Borland, przeznaczony do definiowania reguł kompilacji i łączenia powiązanych zbiorów programowych – procedur budowy aplikacji z wielu zbiorów.

Rodzaje jednostek języka

Kod źródłowy skryptu makefile zbudowany jest z określonych jednostek tworzących skrypt. Wyróżnia się następujące jednostki:

• komentarze
• reguły
  • jawne
  • niejawne
• makrodefinicje
• dyrektywy.

Składnia

Komentarze

W składni makefile komentarz jest zapisany jako komentarz liniowy, który rozpoczyna się w dowolnym miejscu linii zbioru źródłowego, od znaku #, a kończy znakiem końca wiersza. Składnia wiersza kodu z komentarzem ma postać:

 [jednostka] # komentarz

Reguły

Reguły zawierają polecenia tworzenia zbioru wynikowego na podstawie określonych zbiorów źródłowych.

Reguły jawne

Reguły jawne mają postać:

 zbiór_wynikowy: {ścieżki} zbióry_źródowe
   polecenie_1
   …
   polecenie_n

{ścieżki}

zawierają rozdzielone średnikami ścieżki dostępu, które będą przeszukiwane w poszukiwaniu zbiorów źródłowych

polecenie

ma postać: przedrostki polecenie_DOS, przy czym przedrostki to frazy, które modyfikują działanie poleceń DOS.

Reguły niejawne

Reguły niejawne służą definiowaniu wielu reguł o tej samej budowie za pomocą pojedynczej definicji. Składnia:

 {katalog_źródłowy}.rozszerzenie_1.{katalog_docelowy}.rozszerzenie_2:
   polecenie_1
   …
   polecenie_n

Makrodefinicje

Makrodefinicje umożliwiają definiowanie powtarzających się poleceń, zbiorów i opcji, które identyfikowane są przez pewien użyty w definicji identyfikator.

makrodefinicja

identyfikator=tekst

odwołanie

$(identyfikator)

Oprócz makrodefinicji definiowanych przez użytkownika program dostarcza wbudowane makrodefinicje, także o specjalnym sposobie odwołania, np. §d, §* i inne, które służą do odwołań zastępujących określone nazwy zbiorów i ścieżek, w tym bieżących zależnych od aktualnych ustawień systemu komputerowego i instalacji systemu programowania. W odwołaniach do makrodefinicji predefiniowanych można stosować również modyfikatory identyfikowane literami D, F, B i R.

Oprócz predefiniowanych makrodefinicji dostępne są również predefiniowane nazwy:

_MSDOS_

1, gdy make uruchomiony jest z poziomu DOS

_MAKE_

zakodowana wersja programu

MAKE

nazwa zbioru programu make

MAKEFLAGS

opcje uruchomienia programu make

MAKEDIR

nazwa katalogu, z którego uruchomiono program make.

Dyrektywy

Dyrektywy makefile pełnią funkcje podobne (analogiczne) do preprocesora lub dyrektyw kompilatora. Są to między innymi dyrektywy warunkowe, włączające, przełącznikowe, komunikatów. Dyrektywy zapisywane są po znaku !, np.

 !include "nazwa zbioru"
 !if wyrażenie
 …
 !else
 …
 !endif
 !undefine nazwa

Dyrektywy przełącznikowe i parametryczne mają postać:

 .dyrektywa

np.

.ignore | .noignore

dyrektywa przełącznikowa

.path

rozszerzenie=ścieżka : dyrektywa parametryczna.

W dyrektywach warunkowych dostępne są operatory takie jak operatory porównań, arytmetyczne, logiczne, bitowe, warunkowy.

Zbiór źródłowy

Zbiór źródłowy ze skryptem jest plikiem tekstowym zapisanym w zbiorze o nazwie:

• makefile, lub
• makefile.mak.

Zbiór ten powinien znajdować się w bieżącym katalogu programu make.

Bibliografia

• Andrzej Marciniak, Borland Pascal 7.0, Wyd. Nakom, Poznań 1994 r., seria: Biblioteka Użytkownika Mikrokomputerów, ISBN 83-85060-53-7, ISSN 0867-6011