Maksymilian Meloch
Maksymilian Meloch (ur. 2 sierpnia 1905 w Radomiu[1], zm. 1941?) – polski historyk, archiwista, pochodzenia żydowskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
1941 ? |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys edytuj
Uczeń Wacława Tokarza. W latach 1935–1939 archiwista w Archiwum Miejskim w Warszawie. Badacz dziejów polskiej klasy robotniczej w XIX wieku i początków ruchu robotniczego w Polsce, najważniejsze wyniki swoich studiów opublikował w pracach: Strajk w Warszawie (1935), Ruch strajkowy w Królestwie Polskim w latach 1870–1886 (1937) oraz Z dziejów ruchu robotniczego w połowie w. XIX w Królestwie Polskim (1939), pierwsze źródłowe opracowania tej kwestii, które odegrało istotną rolę w rozwoju późniejszych marksistowskich badań nad dziejami społeczno-gospodarczymi Polski w XIX w. Prace Melocha zebrano w Studiach historycznych (1958).
Współpracownik Polskiego Słownika Biograficznego (biogramy: Henryk Abicht, Marcin Badeni, t. 1, 1935).
Był kilkakrotnie aresztowany za działalność komunistyczną. We wrześniu 1939 wyjechał z Warszawy i został zastępcą dyrektora Archiwum Obwodowego w Białymstoku. W 1941 po napaści Niemiec na ZSRR wyruszył na wschód i tam zaginął bez wieści.
Miał żonę Wandę z domu Goldman, filologa klasycznego, która została zabrana przez Niemców w pierwszych dniach po ich wkroczeniu do Białegostoku, oraz córkę Katarzynę, która przeżyła wojnę w ukryciu i jest działaczką ludzi ocalałych z Holokaustu.
Przypisy edytuj
- ↑ Maria Bielińska, Meloch Maksymilian, w: Słownik biograficzny archiwistów polskich, tom I: 1918–1984 (redakcja naukowa Maria Bielińska, Irena Janosz-Biskupowa), Warszawa-Łódź 1988, s. 141–142.
Bibliografia edytuj
- Słownik biograficzny archiwistów polskich, t. 1: 1918–1984, Warszawa–Łódź 1988.
- Żanna Kormanowa, Maksymilian Meloch (1905-1941) [w:] Historycy warszawscy dwóch ostatnich stuleci, red. A. Garlicki, J. Maternicki, H. Samsonowicz, Warszawa 1986, s. 445-457.
Linki zewnętrzne edytuj
- Publikacje Maksymiliana Melocha w bibliotece Polona