Maksymilian Wiktor
Maksymilian Józef Eugeniusz Walenty Wiktor (ur. 13 lutego 1889 we Lwowie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 13 lutego 1889 we Lwowie jako syn Artura[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. W połowie 1915 jako podoficer 95 pułku piechoty został mianowany na stopień podporucznika[3]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był batalion strzelców polnych nr 30[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 był dowódcą I batalionu 63 pułku piechoty w Toruniu[7][8]. W październiku 1925 został przydzielony do Baonu Szkolnego Piechoty Nr 8 na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej podchorążych rezerwy. W listopadzie 1926 został przeniesiony do 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu na stanowisko kwatermistrza[9]. W lutym 1927 został zwolniony ze stanowiska kwatermistrza z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard na okres czterech miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[10]. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[11]. We wrześniu 1927 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Słonim na stanowisko komendanta[12][13]. W sierpniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[14]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[15].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[16].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-22 oznaczony numerem 462; podano rok urodzenia 1888)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenie edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Maksymilian Wiktor. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 105. [dostęp 2016-07-22].
- ↑ Mianowania w armii. „Głos Narodu”. Nr 355, s. 3, 16 lipca 1915.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 229, 874.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 346.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 54.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 283.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 254.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 410.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 968, tu także podano, że urodził się 13 lutego 1889 roku.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 874.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.