Marco Antonio Cavazzoni
Marco Antonio Cavazzoni, także Marco Antonio da Bologna lub Marco Antonio Cavazzoni da Urbino[1] (ur. ok. 1490 w Bolonii, zm. ok. 1560 w Wenecji[1]) – włoski kompozytor i organista[2]. Ojciec Girolamo Cavazzoniego[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie |
włoskie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Początkowo działał w Bolonii, później na dworze kardynała Pietro Bembo w Urbino i Padwie[2]. W latach 1511–1517 oraz 1522–1524 przebywał na dworze Francesca Cornaro w Wenecji, zaś między 1520 a 1521 rokiem w służbie papieża Leona X w Rzymie[2]. Przypuszczalnie w 1528 roku osiadł na stałe w Wenecji[2]. Był śpiewakiem w bazylice św. Marka[1][2]. Od 1536 do 1537 roku przypuszczalnie był również organistą w Chioggii[2].
Należy do prekursorów samodzielnej muzyki organowej[2]. W swoich kompozycjach, pomimo ówczesnych ograniczeń wynikających z budowy instrumentów, starał się wykorzystywać możliwości polifonicznej gry na organach, przedkładając brzmienie i urozmaicenie faktury utworu nad ścisłe przestrzeganie reguł kontrapunktycznych[2]. Zbiór utworów Cavazzoniego, obejmujący dwa ricercary oraz opracowania dwóch motetów i czterech chansons, ukazał się drukiem w Wenecji w 1523 roku[1]. W rękopisie pozostał jeszcze jeden ricercar oraz msza[2]. Największe znaczenie posiadają ricercary Cavazzoniego, należące do utworów nieimitacyjnych. Zastosowana została w nich technika ewolucyjnego rozbudowywania fraz akordowo-figuracyjnych[2].
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Marco Antonio Cavazzoni – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project