Marduk
Marduk (sum. damar-dutu, tłum. „Młody byczek boga Utu”)[1] – bóstwo opiekuńcze miasta Babilon, najważniejszy bóg panteonu babilońskiego, syn boga Enki/Ea, małżonek bogini Sarpanitu, łączony z planetą Jowisz.
| ||||
![]() Marduk i wąż-smok | ||||
Występowanie | ||||
---|---|---|---|---|
Atrybuty |
trójkątne narzędzie rolnicze – łopata lub motyka | |||
Teren kultu | ||||
Rodzina | ||||
Ojciec | ||||
Żona |
Ze względu na pozycję miasta, Marduk szybko stał się naczelnym bóstwem Mezopotamii. W szczytowym nasileniu kultu innych bogów uważano za jego sługi bądź jedynie inne aspekty jego osobowości. Jego kult stał się również popularny w Asyrii.
Symbolem Marduka było trójkątne narzędzie rolnicze – łopata lub motyka – zwane marru (ponieważ na początku był najprawdopodobniej, jak inni bogowie, jedynie lokalnym bóstwem rolniczym). Towarzyszył mu wąż-smok.
Kojarzy się go przede wszystkim z takimi dziedzinami, jak magia, mądrość, woda i sądownictwo – im bowiem patronował.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 17, przypis 8.
BibliografiaEdytuj
- H.W.F. Saggs: Civilization Before Greece And Rome, Yale University Press 1989, ISBN 0-300-04440-2
- Chester G. Starr: A History Of The Ancient World, Oxford University Press 1999, ISBN 0-19-506628-6