Marek Emiliusz Lepidus (konsul 78)

polityk rzymski w 78 rpne

Marek Emiliusz Lepidus, łac. (Marcus Aemilius Lepidus Q. f. M. n.) (zm. latem 77 p.n.e.) – członek wpływowego rodu rzymskiego Emiliuszy (Aemilii). Kwestor ok. 91 p.n.e.; pretor w 81 p.n.e.; propretor na Sycylii w 80 p.n.e., gdzie dopuścił się wielkich nadużyć. W wojnie domowej między zwolennikami Mariusza i Sulli stał po stronie tego ostatniego. Zdobył przy tym ogromne bogactwa zakupując majątki konfiskowane w czasie proskrypcji. Przeszedł potem na stronę popularów z ambicją stania się ich liderem. Poślubił Appuleję, córkę Lucjusza Apulejusza Saturninusa, wybitnego przywódcy popularów, współpracującego w czasie swoich trybunatów plebejskich z Mariuszem. Zdobył konsulat w 78 p.n.e. wraz z Kwintusem Lutacjuszem Katulusem. Osiągnął konsulat dzięki poparciu Pompejusza, a wbrew opinii Sulli. Pozostawał w ostrym konflikcie ze swoim kolegą w konsulacie. Usiłował zapobiec uczczeniu Sulli honorowym pogrzebem. Przedstawił program cofający uregulowania Sulli: przywrócenie znaczenia trybunatowi plebejskiemu, zwrócenia skonfiskowanych majątków poprzednim właścicielom, wprowadzenia nowych ustaw przywracających rozdawnictwo zbożowe.

Marek Emiliusz Lepidus
Marcus Aemilius Lepidus
Rodzina

Emiliusze

Data śmierci

lato 77 p.n.e.

Żona

Appuleja

Dzieci

Marek Emiliusz Lepidus
Lucjusz Emiliusz Lepidus Paulus
Scypion

W czasie gdy Lepidus rozwijał agitację w Rzymie na terenie Etrurii rozwinęła się rebelia skierowana przeciwko weteranom Sulli, kolonistom na skonfiskowanych gruntach. Skierowany przeciwko powstaniu Lepidus wykorzystał to nie do tłumienia rebelii ale do werbowania własnego wojska i skupienia wokół siebie przeciwników senatu.

Jako prokonsul objął namiestnictwo Galii. Rozpoczął jawną walkę z senatem a Katulus stał się przywódcą stronnictwa przeciwnego i na mocy senatus consultum ultimum został upoważniony do stłumienia rebelii. Dowództwo sił wiernych senatowi objął Pompejusz Wielki, część oddziałów rekrutując z własnych zasobów. Lepidus ruszył na Rzym, ale jego siły zostały rozbite niedaleko miasta. Wycofał się do Etrurii a następnie zbiegł na Sardynię, gdzie latem 77 p.n.e. zmarł.

Dzieci

edytuj

Zobacz też

edytuj

Emiliusze, drzewo genealogiczne Emiliuszów Lepidów