Marian Gryl (ur. 10 sierpnia 1896 w Tarnowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Marian Gryl
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1896
Tarnów

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty
6 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Życiorys edytuj

Urodził się w Tarnowie, w rodzinie Władysława i Emilii[1]. W 1914 ukończył naukę w VII klasie c. k. Gimnazjum I w rodzinnym mieście. 20 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 16. kompanii IV batalionu 2 pułku piechoty[1].

15 grudnia 1915 został mianowany chorążym, a 1 lipca 1916 podporucznikiem piechoty[2].

26 sierpnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i przydzielony do Dowództwa Uzupełnień Wojsk Lotniczych[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie WP, a jego oddziałem macierzystym był 6 Pułk Piechoty Legionów[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 329. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 10 lipca 1922 został przeniesiony do 68 Pułku Piechoty we Wrześni i zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu[6][7]. Z dniem 20 października 1924 został odkomenderowany z 68 pp do Oddziału IV Sztabu Generalnego na okres sześciu miesięcy[8]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 100. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10]. W kwietniu 1925 przedłużono mu odkomenderowanie do 31 maja tego roku[11]. Z dniem 10 lipca 1925 został przydzielony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa Wydziału Osad Żołnierskich[12]. Następnie został przeniesiony do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie na stanowisko dowódcy II batalionu[13]. W marcu 1929 został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Siedlcach[14]. W lipcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[15], a z dniem 30 listopada 1929 przeniesiony w stan spoczynku[16]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[17].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 19.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919 roku, poz. 3158.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 40, 642.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 552.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 320, 407.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 113 z 25 października 1924 roku, s. 631.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 284, 352.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 24 kwietnia 1925 roku, s. 221.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 24 lipca 1925 roku, s. 415.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 32, 175.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 330.
  17. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 842.
  18. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 32.
  19. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922 roku, s. 682.
  21. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 169.
  22. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 213.
  23. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 198.

Bibliografia edytuj