Marian Migdał
Marian Migdał (ur. 19 marca 1899 w Częstochowie, zm. w czerwcu 1941 w Ostrogu nad Horyniem) – chorąży Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
czerwiec 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Władysława (rzemieślnika) i Marianny z domu Szaflik.
Ukończył szkołę powszechną, a następnie uczęszczał na kursy handlowe w Częstochowie. W roku 1918 został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, po czym wstąpił jako ochotnik w szeregi Polskiej Siły Zbrojnej. W odrodzonym Wojsku Polskim służył od stycznia 1919 roku. Początkowo przebywał na froncie Cieszyńskim. W szeregach 3 szwadronu 19 pułku ułanów wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc na froncie Ukraińskim. W toku walk awansowany do rangi starszego ułana, a następnie kaprala. Wyróżnił się w dniu 18 sierpnia 1920 r. pod wsią Szczerców nad Bugiem, kiedy to poprowadził swój pluton na liczniejszego wroga, biorąc jeńców i zdobywając sprzęt wojenny. Za ten czyn kapral Marian Migdał odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.3103 z 30 czerwca 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z dnia 23 lipca 1921 roku)[2].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. Służbę swą kontynuował w 19 pułku ułanów, osiągając na początku lat 30. XX w. stopień starszego wachmistrza. Wiosną 1939 roku został awansowany do rangi chorążego. Wziął udział w walkach swego pułku, wchodzącego w skład Armii „Łódź”, podczas kampanii wrześniowej. Uczestniczył między innymi w bitwie pod Mokrą. W październiku 1939 roku został aresztowany przez NKWD i więziony był w Ostrogu nad Horyniem[a]. Rozstrzelany w czerwcu 1941 roku przez wkraczających do Ostroga Niemców, został pochowany na tamtejszym cmentarzu[3].
Żoną Mariana Migdała była Janina z domu Grochowska, z którą mieli syna Henryka i córkę Halinę[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Ostróg nad Horyniem był miastem garnizonowym 19 pułku ułanów Wołyńskich.
Przypisy edytuj
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 96.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 VII 1921, s. 1190.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 96-97.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 97.
- ↑ Zawistowski 1930 ↓, s. 37.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-07].
- Dezyderiusz J. Zawistowski: Zarys historii wojennej 19-go pułku ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.