Marian Woyna Orlewicz

polski kombinator norweski i narciarz

Marian Wiktor Woyna Orlewicz (ur. 5 października 1913 r. w Wadowicach, zm. 13 stycznia 2011 r. w Zakopanem) – trener, działacz, narciarz, kombinator norweski, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen 1936.

Marian Woyna Orlewicz
Orlewicz
Data i miejsce urodzenia

5 października 1913
Wadowice

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2011
Zakopane

Zawód, zajęcie

narciarz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Od 1918 mieszkał w Zakopanem. Drugi człon nazwiska był początkowo tylko pseudonimem – nazwiskiem rodowym matki. Marian w okresie gimnazjalnym ukrywał się z uprawianiem sportu. Ukończył w Zakopanem w 1933 gimnazjum, a następnie w Krakowie rozpoczął studia medyczne, które porzucił na rzecz Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał w 1946 roku tytuł magistra wychowania fizycznego.

Wszechstronny narciarz, biegacz narciarski, dwuboista, alpejczyk. Reprezentant zakopiańskich klubów narciarskich. Był wielokrotnym mistrzem Polski w biegu sztafetowym 4 × 10 km (1946–1948) oraz w biegu na 18 km (1939). Wielokrotny wicemistrz Polski w biegach sztafetowych oraz w slalomie i zjeździe.

Był akademickim mistrzem świata w kombinacji norweskiej (1937) i w sztafecie 4 × 8 km (1947) oraz wicemistrzem w kombinacji norweskiej (1939).

Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku zajął 32. miejsce w biegu narciarskim na 18 km, 24. miejsce w kombinacji norweskiej oraz 7. miejsce w sztafecie 4 × 10 km.

Członek TOPR. W czasie II wojny światowej włączył się w działalność konspiracyjną[1]. Po wojnie działacz narciarski, trener narciarski klasy S. Sędzia międzynarodowy FIS. W latach 1946–1951 był kierownikiem Centrum Wyszkolenia Polskiego Związku Narciarskiego. Od 1950 był trenerem w klubie Wisła Zakopane (w 1956 roku klub zmienił nazwę na Wisła-Gwardia). Prowadził kursy dla instruktorów, trenerów i sędziów sportowych. Tłumaczył zagraniczne artykuły i książki o sporcie. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Trenerów PZN. Występował jako sędzia w zawodach krajowych i międzynarodowych, również jako sędzia główny.

Po skończeniu kariery zawodowej w PZN został wicedyrektorem Centralnego Ośrodka Sportu[2]. Spoczywa na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kwatera N9-1-17)[3].

 
Grób Mariana Woyny-Orlewicza na Nowym Cmentarzu w Zakopanem

Życie prywatne

edytuj

Mieszkał w Zakopanem. Ojciec Ludwik Antoni Dickmann; matka Jadwiga Orlewicz. Żona Ewa Słobodzińska; dwóch synów Piotr ur. 1941 – lekarz stomatolog i Jerzy ur. 1943 – olimpijczyk, architekt.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Bartłomiej Kuraś, Paweł Smoleński, Krzyżyk niespodziany: czas Goralenvolk, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017, s. 36, ISBN 978-83-8049-458-9 [dostęp 2024-02-10].
  2. Wojciech Fortuna: Szczęście w powietrzu. Kraków: FALL, 2008, s. 12. ISBN 978-83-60117-63-7.
  3. GROBONET – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarze Parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem [online], zakopane-parafia.grobonet.com [dostęp 2022-03-27].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Marian Woyna-Orlewicz - relacja biograficzna nagrana w ramach projektu "Kraków 1939". Ośrodek KARTA.