Matka Boża Jazłowiecka
Matka Boża Jazłowiecka, zwana Panią Jazłowiecką – neoklasycystyczny posąg Najświętszej Maryi Panny o wysokości 170 cm postaci i 24 cm podstawy z białego kararyjskiego marmuru.
| |
| Sanktuarium | |
|---|---|
| Autor | |
| Technika wykonania |
rzeźba w marmurze |
| Rozmiar |
170 cm |
| Styl |
neoklasycystyczny |
.jpg)
Historia edytuj
Posąg został wykonany w 1884 w Rzymie przez polskiego rzeźbiarza, Oskara Sosnowskiego[1], na prośbę błogosławionej matki Marii Marceliny od Niepokalanego Poczęcia N.M.P. Darowskiej dla kaplicy domu macierzystego zgromadzenia sióstr niepokalanek w Jazłowcu.
10 sierpnia 1883 święty arcybiskup warszawski Zygmunt Szczęsny Feliński poświęcił figurę.
Żołnierze polskiego pułku ułanów uwolnili klasztor od zagrożenia w czasie okupacji tego rejonu, a w dniach od 11 do 13 lipca 1913 walczyli w bitwie pod Jazłowcem
Sformowany potem 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich obrał sobie figurę Niepokalanej za patronkę (Hetmankę). Postać Matki Bożej Jazłowieckiej umieszczono też na sztandarze pułku, ufundowanym przez wychowanki klasztoru[1].
27 września 1927 por. Władysław Nowacki zapoczątkował tradycję, przybywając konno ze Lwowa w mundurze ułana, w którym walczył w 1919 pod Jazłowcem[1]. Złożył Najświętszej Pannie swój dawny proporzec jako wotum i oświadczył, że pułk ułanów Jazłowieckich żywi gorące nabożeństwo do Marii i pragnie corocznie w dzień Jej Niepokalanego Poczęcia wysyłać do klasztoru delegację[1]. Odtąd w co roku przybywały z pułku delegacje[1].
Powstała Modlitwa Ułana Jazłowieckiego, określana też jako Pieśń do Najświętszej Marii Panny Jazłowieckiej, którą stworzył w 1927 por. Nowacki, który 8 grudnia tego roku w uroczystość Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny osobiście udał się do Jazłowca, przekazując tam swój utwór i składając u stóp figury Najświętszej Marii Panny Jazłowieckiej lancę wraz z proporczykiem pułku[2]. Tekst modlitwy[2]:
- Szczęście i spokój daj tej ziemi, Pani,
- Co krwią spłynęła wśród wojen pożogi,
- Do Cię swego modły zanosim, Ułani,
- Odwróć, ach odwróć, o odwróć los srogi!
- I by radosna była jak uśmiech dziecka,
- Spraw to, Najświętsza Panno Jazłowiecka!
- Spraw, by zasiadła sławna i potężna,
- Między narody królując wspaniale,
- By się rozeszła sława jej oręża,
- Spraw to, o Pani, spraw to ku swej chwale!
- By zło jak nawała rozprysło – turecka,
- Spraw to, Najświętsza Panno Jazłowiecka!
- By pod jej rządów wspaniałym ramieniem,
- Zakwitły miłość i spokój jak w niebie,
- Daj, by ułana ostatnim westchnieniem,
- Było móc polec, polec w jej potrzebie!
- Aby jej strzała nie tknęła zdradziecka,
- Spraw to, Najświętsza Panno Jazłowiecka!
W niedzielę 9 lipca 1939 figura została uroczyście koronowana przez kardynała Augusta Hlonda szczerozłotą koroną, ozdobioną drogocennymi kamieniami[1]. Podczas uroczystości płk Edward Godlewski odczytał akt poświęcenia się pułku Jazłowieckiego opiece Matki Boskiej[1].
7 sierpnia 1939 do Jazłowca przybyli 9 pułku ułanów Małopolskich z Trembowli z dowódcą, pułkownikiem Klemensem Rudnickim, i złożyli u stóp Pani Jazłowieckiej odznakę pułkową jako wotum[3].
Mjr Władysław Nowacki poległ w wojnie obronnej 1939[2].
W maju 1946 siostry zmuszone opuścić Jazłowiec przewiozły cudowny posąg do Szymanowa, gdzie odbiera cześć. Obecnie w Jazłowcu znajduje się wierna kopia posągu Matki Bożej Jazłowieckiej.
Przypisy edytuj
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Z dawna Polski Tyś Królową. Przewodnik po sanktuariach maryjnych. Szymanów, 1996.
- Stanisław Kuniczak. 14-ty pułk Ułanów Jazłowieckich (krótki rys historii). „Biuletyn”. Nr 2, s. 18-30, Listopad 1966. Koło Lwowian w Londynie.