Wikipedia

Melanocharis

Melanocharis – rodzaj ptaków z rodziny jagodziaków (Melanocharitidae).

Melanocharis
P.L. Sclater, 1858[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – jagodziak czarny (M. nigra)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

jagodziaki

Rodzaj

Melanocharis

Typ nomenklatoryczny

Dicaeum niger Lesson, 1830

Synonimy
Gatunki

8 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i sąsiednich wyspach[8][9].

Morfologia edytuj

Długość ciała 11–15 cm; masa ciała 11–20 g[8].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1858 roku angielski zoolog Philip Lutley Sclater w artykule poświęconym ogólnym rozmieszczeniu geograficznym ptaków opublikowanym w czasopiśmie Journal of the proceedings of the Linnean Society[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) jagodziak czarny (M. nigra).

Etymologia edytuj

  • Melanocharis: gr. μελας melas, μελανος melanos ‘czarny’, χαρις kharis, χαριτος kharitos ‘piękny’[10].
  • Pristorhamphus: gr. πριστος pristos ‘przepiłowany’, od πριστηρ pristēr, πριστηρος pristēros ‘piła’, od πριω priō ‘piłować’; ῥαμφος rhamphos ‘dziób’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Pristorhamphus versteri Finsch, 1876.
  • Rhamphocharis: gr. ῥαμφος rhamphos ‘dziób’; χαρις kharis, χαριτος kharitos ‘wdzięk, gracja’, od χαιρω khairō ‘radować się’[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Rhamphocharis crassirostris Salvadori, 1876.
  • Urocharis: gr. ουρα oura ‘ogon’; χαρις kharis, χαριτος kharitos ‘wdzięk, gracja’, od χαιρω khairō ‘radować się’[13]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Melanocharis longicauda Salvadori, 1876.
  • Neneba: wieś Neneba, Mount Scratchley, Papua-Nowa Gwinea[14]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Neneba prasina De Vis, 1897 (= Melanocharis striativentris Salvadori, 1894).
  • Sarganura: gr. σαργανη sarganē ‘warkocz’; ουρα oura ‘ogon’[15]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Sanganura maculiceps De Vis, 1898[a]
  • Eafa: dystrykt Eafa, Góry Owena Stanleya, Papua[16]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Eafa maculata Rothschild & E. Hartert, 1903 (= Ptilotis piperata De Vis, 1898.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[17]:

Uwagi edytuj

  1. ↑ Podgatunek M. versteri.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b P.L. Sclater. On the general Geographical Distribution of the Members of the Class Aves. „Journal of the proceedings of the Linnean Society”. Zoology. 2 (8), s. 157, 1858. (ang.). 
  2. ↑ O. Finsch. On Pristorhamphus versteri, a new Genus and Species of Bird from the Arfak Mountains, New Guinea. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1875 (4), s. 641, 1875. (ang.). 
  3. ↑ T. Salvadori. Descrizione di cinquantotto nuove specie di uccelli, ed osservazioni intorno ad altre poco note, della Nuova Guinea e di altre Isole Papuane, raccolte dal D. r Odoardo Beccari e dai cacciatori del Sig. A. A. Bruijn. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 7, s. 943, 1875. (wł. • łac.). 
  4. ↑ T. Salvadori. Prodromus Ornithologiae Papuasiae et Moluccarum. IX. Menuridae - Certhiidae - Nectariniidae - Dicaeidae - Meliphagidae. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 16, s. 69, 1880–1881. (łac.). 
  5. ↑ Ch.W. De Vis. Diagnoses of Thirty-six new or little-known Birds from British New Guinea. „Ibis”. Seventh series. 3 (11), s. 384, 1897. (ang.). 
  6. ↑ C.W. De Vis. Report by C. W. De Vis, M. A. Curator, Queensland Museum, on Birds for 1896–1897. „Annual report on British New Guinea”. 23, s. 87, 1898. (ang.). 
  7. ↑ W. Rothschild & E. Hartert. Notes on Papuan birds. „Novitates zoologicae”. 10 (3), s. 448, 1903. (ang.). 
  8. ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Berrypeckers and Longbills (Melanocharitidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, DOI: 10.2173/bow.melano1.01 [dostęp 2023-07-03] (ang.), Melanocharis.  
  9. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Australasian babblers, logrunners, satinbirds, berrypeckers, wattlebirds, whipbirds, jewel-babblers, quail-thrushes [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  10. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Melanocharis [dostęp 2023-07-03].
  11. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pristorhamphus [dostęp 2023-07-03].
  12. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Rhamphocharis [dostęp 2023-07-03].
  13. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Urocharis [dostęp 2023-07-03].
  14. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Neneba [dostęp 2023-07-03].
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Sarganura [dostęp 2023-07-03].
  16. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Eafa [dostęp 2023-07-03].
  17. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Melanocharitidae Coates, 1990 - jagodziaki - Berrypeckers (wersja: 2023-01-03), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2024-02-23].

Bibliografia edytuj

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Melanocharis&oldid=72958227”