Mellon Collie and the Infinite Sadness
Mellon Collie and the Infinite Sadness (zwykle skracane do Mellon Collie lub MCIS) – podwójna płyta i potrójny LP grupy The Smashing Pumpkins, wydane przez Virgin Records 24 października 1995.
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
The Smashing Pumpkins | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
marzec – sierpień 1995 w Pumpkinland, Sadlands, Bugg Studios, Chicago Recording Company; The Village Recorder | |||
Gatunek | ||||
Długość |
121:50 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Mellon Collie uznaje się za jeden z najważniejszych albumów lat 90. Czytelnicy magazynu Q wybrali go jako 29 najważniejszy album w historii. W 2003 album został sklasyfikowany na 487. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[12]. Magazyn Time nazwał go najlepszym albumem roku 1995.
Nagranie
edytujPo trwającej 14 miesięcy trasie koncertowej promującej Siamese Dream Billy Corgan natychmiast zaczął pisać piosenki na następcę albumu[13], podwójny album koncepcyjny, opisywany przez samego frontmana zespołu jako The Wall dla Generacji X”[14], nawiązując do słynnego albumu grupy Pink Floyd. W marcu 1995 „Dynie” rozpoczęły nagrania na sucho, zamiast natychmiastowego wejścia do studia[15]. Podczas tych sesji grupa nagrała pierwotne wersje niektórych utworów, razem z nowym producentem, Floodem, zajmującym miejsce współpracującego z zespołem przy poprzednich dwóch albumach Butcha Viga. Ostatecznie grupa skupiła się przy nagraniu Mellon Collie w taki właśnie, „surowy” sposób, bez wielokrotnego przekształcania dźwięku i nakładania jego kolejnych warstw na siebie, co było charakterystyczne dla ich poprzednich nagrań.
Następnie razem z Floodem i drugim producentem, Alanem Moulderem zespół dokończył prace nad utworami w studio Chicago Recording Company[13]. Procesowi nagrywania nie towarzyszyło już takie napięcie między członkami grupy jak przy pracach nad Siamese Dream. Co więcej, w przeciwieństwie do poprzedniego albumu, na który wszystkie partie gitary i basu nagrał rzekomo Corgan, pozostali członkowie grupy mieli duży wpływ na ostateczny kształt Mellon Collie[16]. Ostatecznie Corgan napisał około 56 nowych utworów[17]. Zaowocowało to zawierającym 28 piosenek i trwającym ponad dwie godziny podwójnym albumem. Początkowo miały się na nim znaleźć jeszcze trzy utwory, ale ostatecznie tak się nie stało[18].
Album
edytujMellon Collie to w założeniu album koncepcyjny, którego piosenki mają na celu przeplatanie się w sposób symbolizujący cykl życia i śmierci[19]. Muzyka zawarta na albumie jest o wiele bardziej zróżnicowana niż na poprzednich dwóch wydawnictwach grupy. W piosenkach użyty został znacznie szerszy wachlarz instrumentów, w którego skład wchodzą między innymi pianino („Mellon Collie and the Infinite Sadness”), syntezatory i pętle perkusyjne („1979”), a nawet orkiestra smyczkowa („Tonight, Tonight”) czy solniczki i nożyczki („Cupid de Locke”)[13].
Utwór zamykający płytę Dawn To Dusk, „Take Me Down”, zaśpiewany został przez Jamesa Ihę, z kolei wszyscy członkowie grupy użyczają swoich wokali w ostatniej piosence na Twilight To Starlight, „Farewell and Godnight”; jest to unikatowy pod tym względem utwór w twórczości zespołu. Obie piosenki kończą się słowami „in your heart” (odpowiednio „w twoje serce”/„w twoim sercu”).
Wydanie
edytujMellon Collie zadebiutował na pierwszym miejscu notowaniu magazynu Billboard w październiku 1995 do dziś osiągając status dziewięciokrotnej platyny w Stanach Zjednoczonych, co w przypadku podwójnej płyty oznacza sprzedaż 4,5 miliona egzemplarzy wydawnictwa. W ten sposób Mellon Collie został najlepiej sprzedającym się podwójnym albumem dekady. Album promowało pięć singli: „Bullet with Butterfly Wings”, „1979”, „Zero”, „Tonight, Tonight” oraz „Thirty-Three”. Trzy pierwsze osiągnęły status złotej płyty, a poza „Zero” wszystkie znalazły się na liście 40 najlepiej sprzedających się singli. Dodatkowo „Muzzle” wydano jako singel promocyjny, a „Here Is No Why” również pojawiał się w stacjach radiowych.
„Mellon Collie” otrzymał siedem nominacji do Nagrody Grammy w roku 1997, w tym za album roku. Ostatecznie jednak zespół wygrał tylko nagrody za najlepszy utwór hardrockowy („Bullet with Butterfly Wings”), a także za najlepszy teledysk („Tonight, Tonight”). Ten ostatni, razem z klipem do „1979”, zdobył łącznie siedem nagród MTV Video Music Awards.
Lista utworów
edytujWydanie na CD podzielono na dwie płyty: Dawn to Dusk i Twilight to Starlight. W taki sam sposób podzielona została wersja kasetowa. Inaczej wygląda to w wersji winylowej, podzielonej na sześć części: Dawn, Tea Time, Dusk, Twilight, Midnight oraz Starlight. Wydanie zawiera także dwie dodatkowe piosenki, „Tonite Reprise” i „Infinite Sadness”, a także zupełnie odmienną kolejność utworów. Single z Mellon Collie, razem z towarzyszącymi im b-side’ami, zawarte zostały w box secie The Aeroplane Flies High. W jego skład wszedł także utwór „Tonite Reprise”. Druga piosenka pojawiająca się wyłącznie w wydaniu winylowym, „Infinite Sadness”, jest poza nim dostępna tylko w internetowych sklepach muzycznych.
Wersja CD/kasetowa
edytujDawn to Dusk
edytuj- „Mellon Collie and the Infinite Sadness” – 2:52
- „Tonight, Tonight” – 4:14
- „Jellybelly” – 3:01
- „Zero” – 2:41
- „Here Is No Why” – 3:45
- „Bullet with Butterfly Wings” – 4:18
- „To Forgive” – 4:17
- „Fuck You (An Ode To No One)” – 4:51
- „Love” – 4:21
- „Cupid de Locke” – 2:50
- „Galapogos” – 4:47
- „Muzzle” – 3:44
- „Porcelina of the Vast Oceans” – 9:21
- „Take Me Down” – 2:52
Twilight to Starlight
edytuj- „Where Boys Fear to Tread” – 4:22
- „Bodies” – 4:12
- „Thirty-Three” – 4:10
- „In the Arms of Sleep” – 4:12
- „1979” – 4:25
- „Tales of a Scorched Earth” – 3:46
- „Thru the Eyes of Ruby” – 7:38
- „Stumbleine” – 2:54
- „X.Y.U.” – 7:07
- „We Only Come Out at Night” – 4:05
- „Beautiful” – 4:18
- „Lily (My One and Only)” – 3:31
- „By Starlight” – 4:48
- „Farewell and Goodnight” – 4:22
Wersja winylowa
edytujDawn
edytuj- „Mellon Collie and the Infinite Sadness” – 2:52
- „Tonight, Tonight” – 4:14
- „Thirty-Three” – 4:10
- „In the Arms of Sleep” – 4:12
- „Take Me Down” – 2:52
Tea Time
edytuj- „Jellybelly” – 3:01
- „Bodies” – 4:12
- „To Forgive” – 4:17
- „Here Is No Why” – 3:45
- „Porcelina of the Vast Oceans” – 9:21
Dusk
edytuj- „Bullet with Butterfly Wings” – 4:18
- „Thru the Eyes of Ruby” – 7:38
- „Muzzle” – 3:44
- „Galapogos” – 4:47
- „Tales of a Scorched Earth” – 3:46
Twilight
edytuj- „1979” – 4:25
- „Beautiful” – 4:18
- „Cupid de Locke” – 2:50
- „By Starlight” – 4:48
- „We Only Come Out at Night” – 4:05
Midnight
edytuj- „Where Boys Fear to Tread” – 4:22
- „Zero” – 2:41
- „Fuck You (An Ode To No One)” – 4:51
- „Love” – 4:21
- „X.Y.U.” – 7:07
Starlight
edytuj- „Stumbleine” – 2:54
- „Lily (My One and Only)” – 3:31
- „Tonite Reprise” – 2:40
- „Farewell and Goodnight” – 4:22
- „Infinite Sadness” – 4:02
Pozycje na listach
edytujAlbum
edytujRok | Notowanie | Pozycja |
---|---|---|
1995 | The Billboard 200 | 1 |
1995 | Australian Album Chart | 1 |
1995 | New Zealand Album Charts | 1 |
1995 | UK Album Charts | 4 |
1995 | Australian Highest Selling Albums | 14 |
1995 | German Album Charts | 21 |
Single
edytujRok | Singel | Notowanie | Pozycja |
---|---|---|---|
1995 | „Bullet With Butterfly Wings” | Modern Rock Tracks | 2 |
1995 | „Bullet With Butterfly Wings” | Mainstream Rock Tracks | 4 |
1995 | „Bullet With Butterfly Wings” | UK Singles Chart | 20 |
1996 | „Bullet With Butterfly Wings” | The Billboard Hot 100 | 22 |
1996 | „1979” | Mainstream Rock Tracks | 1 |
1996 | „1979” | Modern Rock Tracks | 1 |
1996 | „1979” | Top 40 Mainstream | 10 |
1996 | „1979” | The Billboard Hot 100 | 12 |
1996 | „1979” | UK Singles Chart | 16 |
1996 | „1979” | Hot Dance Music/Club Play | 17 |
1996 | „1979” | Adult Top 40 | 30 |
1996 | „1979” | Hot Dance Music/Maxi-Singles Sales | 47 |
2005 | „1979” | Hot Digital Songs | 54 |
1996 | „Zero” | Modern Rock Tracks | 9 |
1996 | „Zero” | Mainstream Rock Tracks | 15 |
1996 | „Tonight, Tonight” | Mainstream Rock Tracks | 4 |
1996 | „Tonight, Tonight” | Modern Rock Tracks | 5 |
1996 | „Tonight, Tonight” | UK Singles Chart | 7 |
1996 | „Tonight, Tonight” | Billboard Hot 100 | 36 |
1996 | „Muzzle” | Modern Rock Tracks | 8 |
1996 | „Muzzle” | Mainstream Rock Tracks | 10 |
1996 | „Thirty-Three” | Modern Rock Tracks | 2 |
1996 | „Thirty-Three” | Mainstream Rock Tracks | 18 |
1996 | „Thirty-Three” | UK Singles Chart | 21 |
1996 | „Thirty-Three” | Billboard Hot 100 | 39 |
Twórcy
edytuj- Billy Corgan – wokal, gitara, pianino
- James Iha – gitara, wokal w „Take Me Down” i „Farewell and Goodnight”
- D’arcy Wretzky – gitara basowa, wokal w „Beautiful” i „Farewell and Goodnight”
- Jimmy Chamberlin – perkusja, wokal w „Farewell and Goodnight”
- Chicagowska Orkiestra Symfoniczna – orkiestra w „Tonight, Tonight”
- Greg Leisz – gitara hawajska w „Take Me Down”
Interpretacje
edytuj- Cover utworu „Bullet With Butterfly Wings” stworzyła grupa Ill Niño i opublikowała na albumie Dead New World (2010)[20].
Przypisy
edytuj- ↑ a b The Smashing Pumpkins – Mellon Collie And The Infinite Sadness. Discogs. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ The Smashing Pumpkins – Mellon Collie and the Infinite Sadness. Album of the Year. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Mellon Collie and the Infinite Sadness – The Smashing Pumpkins. AllMusic. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: Smashing Pumpkins. robertchristgau.com. [dostęp 2024-03-04]. (ang.).
- ↑ David Browne: Mellon Collie and the Infinite Sadness. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Richard Cromelin: ALBUM REVIEW: THE SMASHING PUMPKINS, “Mellon Collie and the Infinite Sadness”. Los Angeles Times. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Ryan Schreiber: Smashing Pumpkins: Mellon Collie and the Infinite Sadness. Pitchfork Media. [dostęp 2024-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-02-19)]. (ang.).
- ↑ Jim Derogatis: Mellon Collie And The Infinite Sadness. Rolling Stone. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 747. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Ann Powers. SMASHING PUMPKINS, Mellon Collie and the Infinite Sadness. „Spin”. Nr 9. 11, s. 117, December 1995. New York: SPIN Media LLC. ISSN 0886-3032. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Shane Danielsen: SMASHING PUMPKINS: Mellon Collie and the Infinite Sadness. The Sydney Morning Herald. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
- ↑ a b c Greg Kot, „Double Take: Smashing Pumpkins raises the stakes with 'Mellon Collie'”, Chicago Tribune, 22 października 1995.
- ↑ Jim DeRogatis, Milk It!: Collected Musings on the Alternative Music Explosion of the 90's, Cambridge: Da Capo, 2003.
- ↑ „Smashing Pumpkins Rockumentary”, MTV, 17 października 1995.
- ↑ David Browne, „Pumpkin Batch”[1], EW.com, 27 października 1995.
- ↑ Billy Corgan, James Iha, D’arcy Wretzky. Wywiad w programie „Hora Prima”, MTV Latin America, 19 grudnia 1996.
- ↑ Billy Corgan, „King B’s”, Guitar World, styczeń 1997.
- ↑ Christina Kelly. „Smashing Pumpkins: The Multi-Platinum Band Is Over the Infighting But Can the Harmony Last?”, US, 1 grudnia 1995.
- ↑ ILL NIÑO: 'Dead New World' Track Listing Revealed. roadrunnerrecords.com. [dostęp 2010-10-27]. (ang.).