Mięsień nalewkowy
Mięsień nalewkowy (ang. arytenoid muscle, łac. musculus arytenoideus) – w anatomii człowieka mięsień krtani, należący do grupy mięśni głębokich[1], nazywanych również wewnętrznymi[2].
Budowa edytuj
Mięsień ten jest mięśniem poprzecznie prążkowanym szkieletowym. Dzieli się na dwie części[1][3]:
- mięsień nalewkowy poprzeczny (ang: transverse arytenoid muscle, łac: musculus arytenoideus transversus) – jest jedynym mięśniem nieparzystym krtani; łączy obydwie chrząstki nalewkowate[4], biegnąc poziomo od wyrostka mięśniowego i bocznego brzegu jednej chrząstki nalewkowatej do drugiej[3][1];
- mięsień nalewkowy skośny (ang: oblique arytenoid muscle, łac: musculus arytenoideus obliquus) – tworzą go skrzyżowane włókna mięśniowe biegnące od brzegu tylnego wyrostka mięśniowego chrząstki nalewkowatej do jej wierzchołka[3].
Ponadto mięsień ten oddaje pojedyncze włókna biegnące do nagłośni[1].
Topografia edytuj
Mięsień ten leży po wewnętrznej stronie chrząstki tarczowatej, widoczny jest na tylnej powierzchni głęboko wypreparowanej przestrzeni przygardłowej. Znajduje się on bezpośrednio poniżej nagłośni, powyżej mięśnia pierścienno-nalewkowego tylnego. Na części tylnej leżą liczne drobne naczynia i nerw krtaniowy górny. Część skośna biegnie do tyłu od części poprzecznej[2].
Czynność edytuj
Każda chrząstka krtani jest połączona z innymi więzadłami i powleczona od wewnątrz i na zewnątrz licznymi mięśniami. Mięśnie te umożliwiają ruch krtani, przez co modyfikują głos. Umożliwia m.in. wydawanie dźwięków w różnych tonach i śpiewanie[5]. Jednym z takich mięśni jest mięsień nalewkowy. Z racji swoich przyczepów, jego funkcją jest przede wszystkim przywodzenie fałdów głosowych (zamykanie szpary głośni), co powoduje przejście do wyższych tonów lub stłumienie dźwięków[2][6]. Każda część mięśnia działa identycznie, zwierając część międzychrząstkową szpary głośni[3] poprzez zbliżanie do siebie obydwu chrząstek nalewkowatych[1].
Unerwienie edytuj
Mięsień nalewkowy (podobnie jak wszystkie mięśnie krtani z wyjątkiem mięśnia pierścienno-tarczowego) jest unerwiony ruchowo przez nerw krtaniowy dolny[3].
Unaczynienie edytuj
Unaczynienie tego mięśnia pochodzi od dwóch głównych źródeł. Są to tętnica tarczowa górna (odchodząca od tętnicy szyjnej zewnętrznej) lub tętnica tarczowa dolna (odchodząca od tętnicy podobojczykowej)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Witold Sylwanowicz: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1978, s. 472-478.
- ↑ a b c Michael Schunke, Erik Schulte, Udo Schumacher: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom III. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 202-209. ISBN 978-83-7846-043-5.
- ↑ a b c d e Witold Woźniak: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 214. ISBN 978-83-87944-74-2.
- ↑ Aleksander Michajlik, Witold Ramotowski: Anatomia i fizjologia człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009, s. 257-258. ISBN 978-83-200-3982-5.
- ↑ Czesław Sielużycki: Głos. W: Stefan Śledziński: Mała encyklopedia muzyki. Wyd. III. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 342. ISBN 83-01-00958-6.
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s. 305. ISBN 978-83-200-4501-7.
