Miasto nieujarzmione

Miasto nieujarzmione, podtytuł Robinson warszawski – polski dramat filmowy z 1950 roku w reżyserii Jerzego Zarzyckiego.

Miasto nieujarzmione
Ilustracja
Zofia Mrozowska w scenie z filmu
Gatunek

wojenny, dramat

Data premiery

7 grudnia 1950

Kraj produkcji

Polska

Reżyseria

Jerzy Zarzycki

Scenariusz

Jerzy Andrzejewski, Jerzy Zarzycki, Czesław Miłosz

Muzyka

Roman Palester, Artur Malawski

Zdjęcia

Jean Isnard

Scenografia

Roman Mann, Józef Galewski

O filmieEdytuj

Film opowiada o losach warszawskich robinsonów na tle burzenia Warszawy po zakończeniu powstania warszawskiego. Powstał na kanwie wojennych wspomnień Władysława Szpilmana. Film jest niezwykłym dokumentem polskiej sztuki filmowej: był kręcony w zniszczonej wojną Warszawie i stanowi zapis wyglądu zrujnowanego miasta w kilka lat po wojnie. W filmie dopatrzeć można się kilku charakterystycznych ulic i budynków Warszawy w stanie totalnej ruiny. Film jest też unikatowy ze względu na zawarte w nim sceny będące wiernymi rekonstrukcjami działań niemieckich grup technicznych powołanych do grabienia, podpalania i burzenia stolicy.

Film powstawał w warunkach zaostrzonej cenzury komunistycznych władz, które wprowadziły liczne zmiany w scenariuszu, wypaczające pierwotny zamysł scenarzystów, który zrealizował dopiero w 2002 r. Roman Polański filmem Pianista.

Scena z filmu, w której Stanisław Różewicz (asystent reżysera) w mundurze Wehrmachtu dowodzi baterią wyrzutni Nebelwerfer pojawiała się w wielu filmach dokumentalnych ukazujących powstanie warszawskie. Została jednak nakręcona w 1948 podczas wysadzania domów w śródmieściu Wrocławia[1].

Obsada aktorskaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. Powstańcze biogramy - Jerzy Zarzycki. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-02-13].

Linki zewnętrzneEdytuj