Michał Ratajczak
Michał Ratajczak vel Marian Rada (ur. 20 sierpnia 1897 w Szamotułach) – starszy sierżant pilot Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 starszy sierżant pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 20 sierpnia 1897 roku w Szamotułach, w rodzinie Jana i Wiktorii z Augusiaków[1]. Ukończył szkołę rzemieślniczą i pracował jako szofer. Po wybuchu I wojny światowej w 1916 roku został powołany do odbycia służby w armii niemieckiej. Podczas walk na froncie zachodnim 10 maja 1917 roku dostał się do francuskiej niewoli. 5 maja 1918 roku wstąpił do Armii Polskiej we Francji. W marcu 1919 roku ukończył szkołę lotniczą w Pau, następnie w Cazeaux. Do kraju przybył w składzie 581 Eskadry Salmsonów[2]. W Wojsku Polskim został instruktorem w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Trudna sytuacja na froncie spowodowała zawieszenie działalności Szkoły. Jej kadra i słuchacze otrzymali przydział do 4 eskadry wywiadowczej (nazwanej „Toruńską”) i wzięli udział w działaniach wojennych na froncie polsko-bolszewickim[3].
Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do 10 eskadry wywiadowczej na Ławicy, skąd w 1922 roku został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Lotników w Bydgoszczy. Następnie został instruktorem w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. W 1925 roku pracował jako pilot-oblatywacz w Zakładach Mechanicznych E. Plage i T. Laśkiewicz w Lublinie. 10 maja 1928 roku powrócił do prawdziwego nazwiska[2] i został przydzielony został do 211 Eskadry Bombowej. Od roku 1929 latał jako pilot w 31 eskadrze liniowej 3. pułk lotniczego w Poznaniu[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3954[1][5]
- Medal Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6][7][8]
- Brązowy Krzyż Zasługi[9]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[9]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
- Miecze Hallerowskie[10]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 127 – 6 lutego 1935 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”[11]
- Medal Zwycięstwa[10]
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[10]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Januszewski 2019 ↓, s. 369.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 149.
- ↑ Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 160.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 jako st. sierż. Rada Ratajczak Michał.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 lutego 1935, s. 6.
Bibliografia edytuj
- Ratajczak Michał. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.18-1208 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Stanisław Januszewski: Polacy w siłach powietrznych Wielkiej Wojny. Polscy pionierzy lotnictwa. T. 2. Wrocław: Fundacja Otwartego Muzeum Techniki, 2019. ISBN 978-83-64688-21-8.
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari: 1919–1920. T. 1: Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.
- Marian Romeyko (red.), Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa, Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933, OCLC 830230270 [dostęp 2020-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-03].