Michaił Słonimski

rosyjski pisarz

Michaił Leonidowicz Słonimski (ros. Михаил Леонидович Слонимский; ur. 20 lipca?/1 sierpnia 1897 w Petersburgu, Imperium Rosyjskie, zm. 8 października 1972 w Leningradzie, Rosyjska Federacyjna SRR) – rosyjski pisarz, autor utworów o tematyce inteligencji radzieckiej. Syn publicysty Leonida Słonimskiego, brat pisarza Aleksandra Słonimskiego i ojciec kompozytora Sergieja Słonimskiego.

Michaił Słonimski
Михаил Леонидович Слонимский
Mimi
Ilustracja
Bracia Serafiońscy. Od lewej: Fiedin, Słonimski, Tichonow, Połonska, Nikitin, Zoszczenko, Gruzdiew i Kawierin
Imię i nazwisko

Michaił Leonidowicz Słonimski

Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1897
Petersburg

Data i miejsce śmierci

8 października 1972
Leningrad

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Petersburski Uniwersytet Państwowy

Dziedzina sztuki

proza, publicystyka, pamiętniki

Ważne dzieła
  • Borys Ławrow
  • Inżynierowie
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Życiorys

edytuj

Studiował na wydziale historyczno-filozoficznym Uniwersytetu Petersburskiego. W styczniu 1915 został powołany do armii carskiej, został ranny, po demobilizacji zatrudniony w archiwum Narodowego Komisariatu Oświaty (Наркомпрос), potem w sekretariacie redakcji „Literatury Światowej” (Всемирная литература). Na początku lat dwudziestych XX wieku został członkiem grupy „Braci Serafiońskich”.

Został członkiem zarządu Wszechrosyjskiego Związku Pisarzy (1925), prezesem oddziału leningradzkiego Związku Pisarzy (1929–1932) i członkiem zarządu Związku Pisarzy ZSRR (1934–1954). Był autorem wielu powieści.

Wybrana twórczość

edytuj

Powieści

edytuj
  • 1926, 1953 – Ławrowy (ros. Лавровы)
  • 1927 – Bolszyje pożary (ros. Большие пожары) – zbiorowa powieść; w skład autorów wchodzili oprócz Słonimskiego m.in. Isaak Babel, Konstantin Fiedin, Michaił Zoszczenko
  • 1930 – Foma Kleszniew (ros. Фома Клешнев)
  • 1950 – Inżynierowie[1] (ros. Инженеры)
  • 1954 – Druzja (ros. Друзья)
  • 1959 – Rowiesniki wieka (ros. Ровесники века)
  • 1963 – Siem' let spustia (ros. Семь лет спустя)

Nowele i opowiadania

edytuj
  • 1914 – Ekzamienacionnyje raboty (ros. Экзаменационные работы) – debiut literacki, wydany pod pseudonimem Mimi
  • 1922 – Szestoj stiełkowyj (ros. Шестой стрелковый) – zbiór opowiadań o I wojnie światowej, m.in.:
  • 1924 – Maszyna Emery[2] (ros. Машина Эмери)
  • 1927 – Sriednij prospiekt (ros. Средний проспект)
  • 1927 – Zapadniki (ros. Западники)
  • 1935 – Powiest' o Lewine (ros. Повесть о Левинэ)
  • 1937 – Pograniczniki (ros. Пограничники)
  • Warszawa[2]
  • Kopyto konia[2]
  • Naczelnik stacji[2]

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Źródła w języku rosyjskim