Michaił Słonimski

Michaił Słonimski
Михаил Леонидович Слонимский
Mimi
	; Bracia Serafiońscy. Od lewej: Fiedin, Słonimski, Tichonow, Połonska, Nikitin, Zoszczenko, Gruzdiew i Kawierin
Imię i nazwisko	Michaił Leonidowicz Słonimski
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1897 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	8 października 1972 ; Leningrad
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Alma Mater	Petersburski Uniwersytet Państwowy
Dziedzina sztuki	proza, publicystyka, pamiętniki
	Ważne dzieła
	Borys Ławrow; Inżynierowie;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach
	Cytaty w Wikicytatach

Michaił Leonidowicz Słonimski (ros. Михаил Леонидович Слонимский; ur. 20 lipca^?/1 sierpnia 1897 w Petersburgu, Imperium Rosyjskie, zm. 8 października 1972 w Leningradzie, Rosyjska Federacyjna SRR) – rosyjski pisarz, autor utworów o tematyce inteligencji radzieckiej. Syn publicysty Leonida Słonimskiego, brat pisarza Aleksandra Słonimskiego i ojciec kompozytora Sergieja Słonimskiego.

Życiorys

Studiował na wydziale historyczno-filozoficznym Uniwersytetu Petersburskiego. W styczniu 1915 został powołany do armii carskiej, został ranny, po demobilizacji zatrudniony w archiwum Narodowego Komisariatu Oświaty (Наркомпрос), potem w sekretariacie redakcji „Literatury Światowej” (Всемирная литература). Na początku lat dwudziestych XX wieku został członkiem grupy „Braci Serafiońskich”.

Został członkiem zarządu Wszechrosyjskiego Związku Pisarzy (1925), prezesem oddziału leningradzkiego Związku Pisarzy (1929–1932) i członkiem zarządu Związku Pisarzy ZSRR (1934–1954). Był autorem wielu powieści.

Wybrana twórczość

Powieści

1926, 1953 – Ławrowy (ros. Лавровы)
1927 – Bolszyje pożary (ros. Большие пожары) – zbiorowa powieść; w skład autorów wchodzili oprócz Słonimskiego m.in. Isaak Babel, Konstantin Fiedin, Michaił Zoszczenko
1930 – Foma Kleszniew (ros. Фома Клешнев)
1950 – Inżynierowie^[1] (ros. Инженеры)
1954 – Druzja (ros. Друзья)
1959 – Rowiesniki wieka (ros. Ровесники века)
1963 – Siem' let spustia (ros. Семь лет спустя)

Nowele i opowiadania

1914 – Ekzamienacionnyje raboty (ros. Экзаменационные работы) – debiut literacki, wydany pod pseudonimem Mimi
1922 – Szestoj stiełkowyj (ros. Шестой стрелковый) – zbiór opowiadań o I wojnie światowej, m.in.:
- Porucznik Archangielski^[2] (ros. Поручик Архангельский)
- Dziki^[2] (ros. Дикий)
- Sztabskapitan Rotczenko^[2] (ros. Штабскапитан Ротченко)
- Szestoj stiełkowyj (ros. Шестой стрелковый)
- Sielskaja idiłlija (ros. Сельская идиллия)
1924 – Maszyna Emery^[2] (ros. Машина Эмери)
1927 – Sriednij prospiekt (ros. Средний проспект)
1927 – Zapadniki (ros. Западники)
1935 – Powiest' o Lewine (ros. Повесть о Левинэ)
1937 – Pograniczniki (ros. Пограничники)
Warszawa^[2]
Kopyto konia^[2]
Naczelnik stacji^[2]

Przypisy

↑ Inżynierowie • Słonimski Michaił (Słonimskij Michaił) • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-25] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Warszawa • Słonimski Michaił (Słonimskij Michaił) • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-25] .

Bibliografia

Źródła w języku rosyjskim

Biografia Słonimskiego na portalu Peoples ru. [dostęp 2014-02-04]. (ros.).
Biografia Słonimskiego na portalu Krugoswiet. [dostęp 2014-02-04]. (ros.).

[1] Inżynierowie • Słonimski Michaił (Słonimskij Michaił) • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-25] .

[ref1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Warszawa • Słonimski Michaił (Słonimskij Michaił) • książka - recenzje, opisy, opinie » BiblioNETka.pl [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2017-11-25] .

[1]

[2]