Michel Sittow (ur. ok. 1469 w Rewlu, zm. 1525 tamże) – niemiecko-skandynawski malarz.

Michel Sittow
Data i miejsce urodzenia

ok. 1469
Rewel

Data i miejsce śmierci

1525
Rewel

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

renesans

Życiorys edytuj

Urodził się ok. 1469 r. w hanzeatyckim mieście Rewel. Prawdopodobnie początkowo uczył się u ojca, a potem przez rok w Brugii, do której wyjechał w 1484 r. Tam prawdopodobnie był uczniem Hansa Memlinga, o czym świadczy podobieństwo jego prac do stylu tego artysty. Nie zarejestrował się w brugijskiej gildii po ukończeniu nauki i jego losy pozostają nieznane do 1492 r., gdy został przyjęty na dworze Izabeli Kastylijskiej jako portrecista. Współpracował z Juanem de Flandes przy serii obrazów przedstawiających życie Jezusa i Marii. W służbie Izabeli pozostał do jej śmierci w 1504 r., jednak od 1502 r. przebywał poza Hiszpanią. Prawdopodobnie odwiedził w tym czasie dwory Małgorzaty Austriaczki i Henryka VII. Na przełomie 1505 i 1506 r. przebywał w Brabancji na dworze Filipa I Pięknego. Do Rewla powrócił w 1506 r., by przejąć spadek, i w 1507 r. wstąpił do gildii artystów[1], zostając mistrzem w Gildii św. Kanuta[2]. Dwa lata później ożenił się. W 1514 r. wyjechał z Rewla, by zrealizować portret Chrystiana II Oldenburga, późniejszego męża Izabeli Habsburżanki. W następnym okresie pracował na dworze Małgorzaty Austriaczki i Karola V w Niderlandach. Na krótko wyjechał jeszcze do Hiszpanii, negocjować wypłatę zaległych należności. W 1518 r. ożenił się ponownie, po kolejnym powrocie do Rewla. Zmarł w 1525 r.[1]

Portrecista, tworzył pod silnym wpływem Hansa Memlinga, natomiast jego [?] są dużo bardziej żywe i realistyczne. Znany z pewnością tylko z kilku dzieł, w przypadku dalszych ok. 30 uznawany za ich autora na podstawie analizy porównawczej. Większość jego prac jest znana z dokumentów (m.in. rachunków) i nie zachowała się[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Artist Info [online], www.nga.gov [dostęp 2021-11-30].
  2. a b Historyk sztuki: malarze w XV i XVI wieku często byli sprawnymi dyplomatami [online], Nauka w Polsce [dostęp 2021-11-30] (pol.).