Mieczysław Brahmer
Mieczysław Brahmer (ur. 26 stycznia 1899 w Krakowie[1][2], zm. 31 sierpnia 1984 w Warszawie) – polski romanista, znawca literatury włoskiej, francuskiej i polskiej oraz teatru, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 26 stycznia 1899 Kraków | |
| Data i miejsce śmierci | 31 sierpnia 1984 Warszawa | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach | |
| Edukacja | Uniwersytet Jagielloński | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski | |
| Wydział | Wydział | |
| Stanowisko | profesor | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Syn Józefa. Studiował filologię romańską i polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie odbywał studia uzupełniające w Paryżu i we Włoszech, a w latach 30. był lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Rzymie.
W 1931 habilitował się na UJ, a w 1939 został profesorem literatury włoskiej na UW i, poza okresem okupacji, do końca życia związał się ze stołeczną uczelnią.
Współpracował z redakcją jednego z najważniejszych miesięczników okresu międzywojennego - "Przeglądu Współczesnego", był jego sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego.
W latach 1939–1945 uczestniczył w tajnym nauczaniu szkół średnich i wyższych w Dębicy, Ropczycach i Krakowie.
Po powrocie w 1945 do Warszawy został kierownikiem Katedry Filologii Romańskiej UW, do 1949 był równocześnie profesorem filologii romańskiej UJ. Wykładał też w Państwowych Wyższych Szkołach Teatralnych w Krakowie i Warszawie.
W Towarzystwie Naukowym Warszawskim pełnił funkcję sekretarza Wydziału I i redaktora naczelnego wydawnictw. Od 1958 był członkiem korespondentem, od 1964 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk[3], a także przewodniczącym Komitetu Neofilologicznego PAN, redagował "Kwartalnik Neofilologiczny". Był także członkiem wielu zagranicznych (w tym włoskich i francuskich) towarzystw naukowych.
Wieloletni członek zarządu i rady nadzorczej Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów UW.
Był znakomitym komparatystą i eseistą, mistrzem portretu literackiego i autorem studiów krytycznoliterackich publikowanych przez prawie pół wieku w "Roczniku Literackim". Interesował się literaturą renesansu i baroku, zdobył uznanie w Polsce i za granicą jako znawca dramatu europejskiego, głównie francuskiego i włoskiego.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Brahmer Mieczysław - Encyklopedia PWN. [dostęp 2010-05-06].
- ↑ „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. XLIX - 1986, 1990. Ossolineum.
- ↑ Członkowie PAN: Skorowidz
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588