Mieczysław Cielecki
Mieczysław Cielecki (ur. 12 października 1925 w Zduńskiej Woli, zm. 7 listopada 2017 w Warszawie[1]) – polski ekonomista i dyplomata, ambasador PRL przy UNIDO w Wiedniu (1969–1974) i w Nigerii (1983–1987).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Stały Przedstawiciel PRL przy UNIDO w Wiedniu | |
| Okres |
od 1969 |
| Ambasador PRL w Nigerii | |
| Okres |
od 1983 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujMieczysław Cielecki przed 1939 uczęszczał do Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu. Podczas II wojny światowej został wywieziony wraz z rodziną do Kielc. Od 1942 pracował w Warszawie jako robotnik w magazynach budowlanych[2]. Walczył w powstaniu warszawskim na Mokotowie i Śródmieściu jako żołnierz Pułku AK Baszta pod pseudonimem „Wiatr”. Z Warszawy wyszedł z ludnością cywilną[3]. Po wojnie pracował jako robotnik kolejowy w Rabce. W 1946 ukończył Liceum im. Asnyka w Kaliszu oraz studia ekonomiczne w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie[2].
Zawodowo związany z administracją państwową, m.in. z Państwowym Bankiem Rolnym, Centralnym Urzędem Planowania, Państwową Komisją Planowania Gospodarczego[2], Ministerstwem Finansów (naczelnik wydziału) oraz, od 1964, Ministerstwem Spraw Zagranicznych (m.in. wicedyrektor Departamentu Międzynarodowych Organizacji[4] oraz wicedyrektor Protokołu Dyplomatycznego). I sekretarz w Ambasadzie w Addis Abebie[2], Stały Przedstawiciel przy Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego w Wiedniu (1969–1974)[4], radca Ambasady w Pekinie (do 1980)[5], Ambasador w Nigerii w Lagos (1983–1987)[4].
Współtwórca i sekretarz miesięcznika „Finanse”[2].
Po przejściu na emeryturę działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Nigeryjskiej, Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Arabskiej (sekretarz generalny), Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych[2].
Syn Antoniego, działacza PPS i zesłańca na Sybir oraz Marii z domu Dąbrowska[1][2]. Pochowany na cmentarzu Północnym w Warszawie[4].
W 2010 opublikował autobiografię „Meandry mojego życia”[6].
Ordery, odznaczenia, wyróżnienia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Złoty Krzyż Zasługi[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi[4]
- Krzyż Armii Krajowej[4]
- Warszawski Krzyż Powstańczy[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[7]
- członek Galerii Niepospolitych Zduńskowolan (2010)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ a b REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-09-07].
- ↑ a b c d e f g h Julianna Chrzanowska, W muzealnej Galerii Niepospolitych Zduńskowolan, „Tygodnik Extra”, docplayer.pl, 15 lipca 2010, s. 4, ISSN 2080-4377 [dostęp 2021-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-08].
- ↑ Powstańcze Biogramy – Mieczysław Cielecki [online], 1944.pl [dostęp 2021-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-24].
- ↑ a b c d e f g h i Mieczysław Cielecki, Warszawa – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 10 listopada 2017 [dostęp 2021-09-07].
- ↑ Indeks osobowy [online], pism.pl, s. 990 [dostęp 2021-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-08].
- ↑ Mieczysław Cielecki, Meandry mojego życia, Warszawa: Mieczysław Cielecki, 2010, s. 338, ISBN 978-83-926393-0-5.
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 11 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 45, poz. 449), nr 59.
Linki zewnętrzne
edytuj- Barbara Pieniężna, Archiwum Historii Mówionej – Mieczysław Cielecki [online], 1944.pl, 27 marca 2015 [dostęp 2021-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-22].