Wikipedia

Mieczysław Fijałkowski

Mieczysław Fijałkowski (ur. 11 kwietnia 1888 w Kossowicach, zm. 11 lub 12 sierpnia 1972 w Gliwicach)[1][2][3] – polski pisarz, działacz polityczny, poseł na Sejm RP.

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Ukończył Studium Rolnicze Uniwersytetu Jagiellońskiego, od tego czasu związany był z rolnictwem. Od 1921 r. był zarządcą w majątku w Skłóty należącym do jego żony, Celiny Fijałkowskiej z domu Dangel. W tym okresie angażował się w życie społeczno-polityczne: współorganizował Spółdzielnię Rolniczą "Wspólna Praca", działał w Towarzystwie Rolniczym i Związku Plantatorów Buraka Cukrowego. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". W okresie II wojny światowej został wysiedlony z majątku Skłóty i uwięziony w Pawiaku. Po wojnie administrował państwowymi gospodarstwami rolnymi w Siedlcach oraz na Śląsku oraz kompleksem gospodarstw Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Pracował w Archiwum w Gliwicach[2][4].

Kariera polityczna edytuj

W 1923 r. został członkiem zarządu powiatowego Związku Ludowo-Narodowego, a w 1927 prezesem oddziału tego związku w Kutnie (przemianowanego następnie na Stronnictwo Narodowe). Również w 1927 r. został powiatowym przywódcą Obozu Wielkiej Polski. W 1928 r. został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej II kadencji i był nim także w kolejnej kadencji Sejmu. Zrezygnował z aktywności politycznej w 1937 r.[2]

Twórczość literacka edytuj

Komedie edytuj

Zaczął pisać utwory komediowe za namową Józefa Kotarbińskiego. Był autorem utworów dramatycznych[4]:

  • Albatros
  • Czarodziejka
  • Człowiek leśny
  • Drugi mąż
  • Gorąca krew
  • Kawalerowie podwiązki
  • Monstrum
  • Odzyskany skarb
  • Pan Poseł
  • Rycerz Antychrysta
  • Trzecia młodość
  • Wielka gra
  • Wierna kochanka
  • Wyspa odmiany

Proza edytuj

Był autorem trzech tomów opowiadań:

  • Dzieło Piotra Chlebnego (1938)
  • Las (1966)
  • Cholerny świat (1972)

Oraz prozy wspomnieniowej zebranej w tomie Uśmiechy lat minionych (1962, 1969). W pozostałej twórczości również często odnosił się do własnych doświadczeń, w szczególności związanych z przemianami polskiej wsi[1][4].

Upamiętnienie edytuj

Imieniem Celiny i Mieczysława Fijałkowskich nazwano jedną z ulic w Kutnie[5].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Jerzy Mazurek, Twórczość komediowa Mieczysława Fijałkowskiego, „Zeszyty Wiejskie”, Z. XXII, 2016, s. 727-739.
  2. ↑ a b c Jacek Saramonowicz, FIJAŁKOWSKI Mieczysław, pisarz, działacz polityczny, poseł na Sejm RP [online], Muzeum Pałac Saski w Kutnie (Biogramy osób związanych z Kutnem), 25 sierpnia 2020 [dostęp 2023-12-14].
  3. ↑ Krzysztof Gryko, Fijałkowski Mieczysław, [w:] Wielki leksykon pisarzy polskich. T. 3, Dec-Ger, Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2006, s. 179, ISBN 83-60657-02-5.
  4. ↑ a b c Jerzy Papiewski, Zapomniana twórczość Mieczysława Fijałkowskiego. Jego sylwetka i miejsce w kulturze, „Kutnowskie Zeszyty Regionalne”, T. XVIII, 2014, s. 255-288.
  5. ↑ Wykaz ulic Kutno [online], Mapa Polski Live City [dostęp 2023-12-18].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Fijałkowski&oldid=73179468”